Η παγκοσμίως πρωτότυπη αποχή της Νέας Δημοκρατίας από την συζήτηση της πρότασης του ΠΑΣΟΚ, για τη σύσταση Επιτροπής, που θα διενεργήσει προκαταρκτική έξέταση για την αναζήτηση ποινικών ευθυνών μελών της Κυβέρνησης για το σκάνδαλο της Μονής Βατοπαιδίου, σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος, εξελίχθηκε σε διαδικασία δραματικού πολιτικού εξευτελισμού της και θριάμβου των θεσμικών αξιών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Η ηγεσία της, καλύπτοντας συστηματικά και στην πραγματικότητα υποθάλποντας ή καθοδηγώντας τις παράνομες πράξεις μελών της Κυβέρνησης, επιδίωξε να εξασφαλίσει την απόρριψη της πρότασης, επιβάλλοντας στους βουλευτές της την αποχή από μία εξόχως κρίσιμη κοινοβουλευτική διαδικασία αυτοσυνειδησίας και έκφρασης ατομικών και συλλογικών αξιών, μέσω της μυστικής εκδήλωσης της ανόθευτης βούλησης των βουλευτών.
Θεώρησε δηλαδή ότι η πολιτική φίμωση των βουλευτών της, συντελούμενη με την αποχή της κοινοβουλευτικής της ομάδας από τη σχετική συζήτηση, θα της εξασφάλιζε αφ'ενός την εντύπωση της τεχνητής συνοχής του συνόλου των βουλευτών της και αφ'ετέρου θα επέφερε την απόρριψη της πρότασης του ΠΑΣΟΚ και περαιτέρω την παραγραφή των όποιων ποινικών ευθυνών κυβερνητικών στελεχών της.
Ο Καραμανλής, όμως, με την παρέα του Ρουσόπουλου, έπεσαν στην παγίδα της δραματικής τους ημιμάθειας, περί των θεμάτων λειτουργίας των κοινοβουλευτικών θεσμών.
Πίστεψαν ότι η επιβολή υποχρεωτικής αποχής των βουλευτών τους θα εξασφαλίσει ατιμωρησία στα επίορκα μέλη της Κυβέρνησης και θα διαμορφώσει πολιτικές συνθήκες ενοχοποίησης της πρότασης του ΠΑΣΟΚ για την ενδεχόμενη παραγραφή ποινικών ευθυνών Υπουργών και Υφυπουργών.
Αγνόησαν, όμως, το μείζον πολιτειακό γεγονός ότι η πλειοψηφία της Βουλής οφείλει να είναι θεσμικά και ουσιαστικά παρούσα σε όλες τις φάσεις της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, ακόμα και όταν εκείνες στρέφονται εναντίον της, καθώς και ότι η αρχή της δεδηλωμένης δεν περιορίζεται στις διαδικασίες λήψης ψήφου εμπιστοσύνης, σχηματισμού κυβέρνησης, απόρριψης πρότασης μομφής ή ψήφισης νομοσχεδίων, αλλά αναφαίνεται ως δεσπόζον συστατικό στοιχείο της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας σε κάθε χρονική στιγμή λειτουργίας της Βουλής, την οποία και διαμορφώνει ιστορικά.
Μ' αυτό τον τρόπο, ο κυβερνητικός θίασος των ημιμαθών θρησκόληπτων έλαβε το οδυνηρό μάθημα, ότι όταν απέχει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία από τις διαδικασίες λειτουργίας της Βουλής, επειδή το αντικείμενό τους την εκθέτουν, απλώς τις διαιωνίζει και αυτοδιασύρεται με κωμικοτραγικό τρόπο.
Μόνο η συγκεκριμένη "ευλογημένη" παρέα θα μπορούσε να εξασφαλίσει τον διαρκή διασυρμό της, διατηρώντας στην πολιτική επικαιρότητα την πρόταση των πολιτικών της αντιπάλων, οι οποίοι ευλόγως θα την καλούν συνεχώς να προσέλθει στη Βουλή, ώστε να πληρωθούν οι θεσμικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις συζήτησης και λήψης έγκυρης απόφασης, για τη διερεύνηση ή μη ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών μελών της Κυβέρνησης, σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος και του νόμου περί ευθύνης υπουργών, που σχετίζονται με το σκάνδαλο της Μονής Βατοπαιδίου.
Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008
Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008
Νομικό Συμβούλιο του Κράτους: θεσμικό άλλοθι αυθαιρεσίας, διοικητικός σύμβουλος ανομίας και φορέας πολιτειακής παρακμής
Όταν η δημόσια διοίκηση επιλέξει να αναστείλει την ισχύ ή να περιορίσει το πεδίο εφαρμογής των νόμων του κράτους, όποτε φαύλοι υπουργοί αποφασίσουν να περιορίσουν ατομικά ή συλλογικά δικαιώματα των πολιτών ή να επιβάλλουν καθεστώς δουλικής ευνοιοκρατίας στη διοίκηση και στην κοινωνία, χρησιμοποιουν τη θεσμική κολυμπήθρα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για να διασφαλίσουν τη νομιμοποιητική βάση της αυθαιρεσίας τους.
Η περίπτωση του μεγάλου σκανδάλου της Μονής Βατοπεδίου αποτελεί μόνο, τη κορυφή του παγόβουνου.Η καθημερινή λειτουργία της δημόσιας διοίκησης ταλανίζεται και ανεπανόρθωτα δυσφημείται από τα ερωτήματα που απευθύνουν οι δημόσιες υπηρεσίες στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους,υπαγορεύοντας ταυτόχρονα, και την προσδοκώμενη κάθε φορά, από αυτές γνωμοδότηση.
Τι σημασία έχει αν κατα τη θεωρία του διοικητικού δικαίου και τη νομολογία των διοικητικών δικαστηρίων η γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους αποτελεί απλή γνώμη σύσταση ή οδηγία;
Οι υπουργοί τις αποδέχονται και τις εφαρμόζουν ασμένως, εξομοιώνοντας την ισχύ τους με την εκτελεστότητα αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων. Σε ακραίες περιπτώσεις, όταν οι δικαστικές αποφάσεις έχουν κρίνει τις υποθέσεις επί των οποίων γνωμοδοτεί το Νομικό Συμβούλιο του Κρατους, οι κρατικές υπηρεσίες εφαρμόζουν τις αντίθετου περιεχομένου γνωμοδοτήσεις και πετούν στον κάλαθο των αχρήστων τις δικαστικές αποφάσεις.
Όταν οι θιγόμενοι πολίτες ατομικά ή συλλογικά εγκαλούν ενώπιον της δικαιοσύνης τους παραβάτες δημόσιους λειτουργούς, οιυποθέσεις τίθενται πανηγυρικά στο αρχείο με την αιτιολογία ότι οι εγκαλούμενοι, ως παραβάτες του νόμου, κρατικοί υπάλληλοι ενήργησαν χωρις δόλο, επειδή εφάρμοσαν γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που έγινε αποδεκτή από τον αρμόδιο υπουργό. Και μόνο, στις περιπτώσεις που η κοινωνία αντιλαμβάνεται με οργή, τη φαυλότητα, την εκποίηση των αξιών του κράτους δικαίου σε τιμή πλουτισμού της δυσώδους παρέας του Εφραίμ και των πολιτικών συνδαιτημόνων της, η ανεξάρτητη δικαιοσύνη διαπιστώνει ότι οι νομικοί σύμβουλοι του κράτους παραπλάνησαν τους αδαείς υπουργούς και τους γνωστικά ενδεείς διοικητικούς υπαλλήλους,ενώ οι παράγοντες του Νομικού Συμβουλίου του Κρατους αποκρίνονται μέ σεμνότητα, ότι διατύπωσαν μια απλή γνώμη, που παντελώς στερείται εκτελεστότητας.
Η μέθοδος των δεσμωτών της δημοκρατίας είναι απλή και δοκιμασμένη. Ανταλλάσσουν πολιτικά δώρα, με τις πιο ανάξιες νομικές γνώμες,τις οποίες αξιοποιούν για να εγκαταστήσουν κυριαρχικά, τους πλέον απαθλιωμένους εκλογικούς τους πελάτες στις δομές της δημόσιας διοίκησης και εκείνοι σε ανταπόδοση, συμπράττουν, συναινουν ή ανέχονται τη συστηματική παράβαση των νόμων, την εκποίηση δημοσίου πλούτου στις παλαιοχριστιανικές φασιστοειδείς παρέες και την επιλεκτική περιστολή ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων,με θεσμικό άλλοθι την ιστορικά επαίσχυντη, για τη δημοκρατική νομιμότητα, λειτουργία του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Οι συγκεκριμένες παθογενείς πολιτικές, νομικές και διοικητικές ανταλλαγές καθιστούν την ελληνική κοινωνία όμηρο των πλέον νοσηρών και σκοτεινών παραγόντων της.
Η διαρκής εγρήγορση,η άρνηση,η αμφισβήτηση και η δημιουργική αντίσταση στη μεθοδευμένη αθλιότητα είναι συνταγματική υποχρέωση όλων μας.
ΘΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Η περίπτωση του μεγάλου σκανδάλου της Μονής Βατοπεδίου αποτελεί μόνο, τη κορυφή του παγόβουνου.Η καθημερινή λειτουργία της δημόσιας διοίκησης ταλανίζεται και ανεπανόρθωτα δυσφημείται από τα ερωτήματα που απευθύνουν οι δημόσιες υπηρεσίες στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους,υπαγορεύοντας ταυτόχρονα, και την προσδοκώμενη κάθε φορά, από αυτές γνωμοδότηση.
Τι σημασία έχει αν κατα τη θεωρία του διοικητικού δικαίου και τη νομολογία των διοικητικών δικαστηρίων η γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους αποτελεί απλή γνώμη σύσταση ή οδηγία;
Οι υπουργοί τις αποδέχονται και τις εφαρμόζουν ασμένως, εξομοιώνοντας την ισχύ τους με την εκτελεστότητα αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων. Σε ακραίες περιπτώσεις, όταν οι δικαστικές αποφάσεις έχουν κρίνει τις υποθέσεις επί των οποίων γνωμοδοτεί το Νομικό Συμβούλιο του Κρατους, οι κρατικές υπηρεσίες εφαρμόζουν τις αντίθετου περιεχομένου γνωμοδοτήσεις και πετούν στον κάλαθο των αχρήστων τις δικαστικές αποφάσεις.
Όταν οι θιγόμενοι πολίτες ατομικά ή συλλογικά εγκαλούν ενώπιον της δικαιοσύνης τους παραβάτες δημόσιους λειτουργούς, οιυποθέσεις τίθενται πανηγυρικά στο αρχείο με την αιτιολογία ότι οι εγκαλούμενοι, ως παραβάτες του νόμου, κρατικοί υπάλληλοι ενήργησαν χωρις δόλο, επειδή εφάρμοσαν γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που έγινε αποδεκτή από τον αρμόδιο υπουργό. Και μόνο, στις περιπτώσεις που η κοινωνία αντιλαμβάνεται με οργή, τη φαυλότητα, την εκποίηση των αξιών του κράτους δικαίου σε τιμή πλουτισμού της δυσώδους παρέας του Εφραίμ και των πολιτικών συνδαιτημόνων της, η ανεξάρτητη δικαιοσύνη διαπιστώνει ότι οι νομικοί σύμβουλοι του κράτους παραπλάνησαν τους αδαείς υπουργούς και τους γνωστικά ενδεείς διοικητικούς υπαλλήλους,ενώ οι παράγοντες του Νομικού Συμβουλίου του Κρατους αποκρίνονται μέ σεμνότητα, ότι διατύπωσαν μια απλή γνώμη, που παντελώς στερείται εκτελεστότητας.
Η μέθοδος των δεσμωτών της δημοκρατίας είναι απλή και δοκιμασμένη. Ανταλλάσσουν πολιτικά δώρα, με τις πιο ανάξιες νομικές γνώμες,τις οποίες αξιοποιούν για να εγκαταστήσουν κυριαρχικά, τους πλέον απαθλιωμένους εκλογικούς τους πελάτες στις δομές της δημόσιας διοίκησης και εκείνοι σε ανταπόδοση, συμπράττουν, συναινουν ή ανέχονται τη συστηματική παράβαση των νόμων, την εκποίηση δημοσίου πλούτου στις παλαιοχριστιανικές φασιστοειδείς παρέες και την επιλεκτική περιστολή ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων,με θεσμικό άλλοθι την ιστορικά επαίσχυντη, για τη δημοκρατική νομιμότητα, λειτουργία του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Οι συγκεκριμένες παθογενείς πολιτικές, νομικές και διοικητικές ανταλλαγές καθιστούν την ελληνική κοινωνία όμηρο των πλέον νοσηρών και σκοτεινών παραγόντων της.
Η διαρκής εγρήγορση,η άρνηση,η αμφισβήτηση και η δημιουργική αντίσταση στη μεθοδευμένη αθλιότητα είναι συνταγματική υποχρέωση όλων μας.
ΘΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)