Η πολιτική μήτρα του ελληνικού νεοναζισμού.

Η άσκηση ωμής πολιτικής βίας από την "Χρυσή Αυγή'', υπό το πρόσχημα της προάσπισης των αξιών της εθνικής και φυλετικής καθαρότητας, αλλά και της προστασίας αυτονόητων ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών, που πλήττονται από την ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας και την ταυτόχρονη απόλυτη ανεπάρκεια του κράτους να προστατεύσει τα ζωτικά αγαθά της ζωής, της τιμής και της περιουσίας των πολιτών, προκαλεί υποκριτικό πολιτειακό αποτροπιασμό στους παραδοσιακούς εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος, γεγονός που αποξενώνει μεγάλο μέρος του κοινωνικού σώματος από τα πολιτισμικά ιδεώδη και τις καταστατικές αξίες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Η "Χρυσή Αυγή" ήρθε απλώς να ικανοποιήσει τα στερητικά σύνδρομα της κοινωνικής κατάθλιψης, της οικονομικής εξαθλίωσης, της έκδηλης πολιτικής ανισότητας και της προκλητικής αδιαφορίας του κράτους, που βιώνει μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Ανέλαβε να "συγκρουστεί" με την πολιτική φαυλότητα του πελατειακού παρασιτισμού,  την μειοδοτική ενδοτικότητα του πολιτικού δωσιλογισμού και τελικώς να εκφράσει με τη βία της κοινωνικής ράβδου την οργή σημαντικού μέρους του πληθυσμού για τα βαρειά κοινωνικά δεινά του.
Οι γεννήτορες, όμως, του απεχθούς νεοναζιστικού μορφώματος πρέπει να αναζητηθούν στους κόλπους των κομμάτων της συγκυβέρνησης του Μνημονίου (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ), που βύθισαν την ελληνική κοινωνία στην απόλυτη οικονομική ένδεια και αποδόμησαν τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά του κοινωνικού ιστού της χώρας, καταλύοντας με συστηματική μεθοδικότητα το κοινωνικό κράτος.
Τα μέλη του κοινωνικού σώματος, με πλεόνασμα οργής, έλλειμμα παιδείας και αξιών δημιουργικής πολιτικής ένταξης, ενστερνίστηκαν εύκολα και μάλλον άκριτα το πολιτικό κήρυγμα της ναζιστικής ιδεολογίας και νομιμοποίησαν την πολιτική παρουσία των εχθρών της δημοκρατίας στην ίδια την παραδοσιακή κοιτίδα της.
Ο επικριτικός πολιτικός λόγος για την αποτρόπαια δράση της "Χρυσής Αυγής" ουσιαστικά εξαγνίζει και 'νομιμοποιεί' την πολιτική βία που αυτή ασκεί για την διάδοση των ιδεολογικών της θέσεων. Εκείνοι που λεηλάτησαν την ελληνική κοινωνία, αυτοί που συνομολόγησαν την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας στον διεθνή οικονομικό παράγοντα, όσοι αξιοποίησαν το κράτος ως λάφυρο της εκλογικής τους πελατείας, καταδικάζοντας τον ελληνικό λαό στην ανυποληψία και τον εθνικό διασυρμό, δεν διαθέτουν την ηθική και την πολιτική νομιμοποίηση να επικρίνουν την άσκηση οποιασδήποτε μορφής βίας, επειδή αυτοί οι ίδιοι είναι οι παρακμιακοί της γεννήτορες, που την εξέθρεψαν και την γιγάντωσαν. Άλλωστε, αποτελεί απόλυτη πολιτική παραδοξότητα τα τσεκούρια του νεοδημοκρατικού Βορίδη να κατακρίνουν τα χαστούκια του κτηνώδους Κασιδιάρη. Γιατί άραγε ο Γεωργιάδης και ο Πλεύρης, που έχουν συγγενείς ιδεολογικές καταβολές και την ίδια σχέση με το κοινωνικό σκοτάδι που έχει και ο Μιχαλολιάκος, να δικαιούνται να κατακρίνουν τις πρακτικές του; Σε κάθε περίπτωση, ο Κασιδιάρης ακολουθεί τον δικό τους δοκιμασμένο πολιτικό δρόμο. Αφού λάβει τα εύσημα του απεχθούς τραμπουκοειδούς του σκότους, θα κεφαλαιοποιήσει τους λαμπρούς ιδεολογικούς του αγώνες, καταλαμβάνοντας θέση υπουργού στην επόμενη δωσιλογική κυβέρνηση τύπου Παπαδήμου, που θα αναλάβει να ξεπουλήσει ότι δεν πρόλαβε να παραδώσει στους εγχώριους και διεθνείς τοκογλύφους το απερχόμενο κυβερνητικό μόρφωμα της νομιμοφανούς κοινοβουλευτικής εκτροπής.
Η πολιτική μήτρα του ελληνικού νεοναζισμού ας αναζητηθεί επομένως στα μειοδοτικά κονκλάβια της Συγγρού και της Ιπποκράτους, που παράγουν προδότες, λεηλατούν κοινωνίες και οδηγούν έναν ολόκληρο λαό στον αργό θάνατο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να καταδείξει στην ελληνική κοινωνία τη στενή σχέση των πολιτικών και των πρακτικών του εκπεσόντος παραδοσιακού δικομματισμού με την γέννηση και ανάπτυξη του φασιστικού μορφώματος της "Χρυσής Αυγής". 'Εχει, επίσης, την ιδεολογική και ιστορική υποχρέωση να καταγγείλλει, με ομοιογενή επάρκεια, τις πολιτικές επιλογές των αριστερών κομματικών ακολουθημάτων της συγκυβέρνησης του Μνημονίου, που είτε προσδοκούν θέση κυβερνητικού εταίρου (Δημοκρατική Αριστερά) είτε αρθρώνουν πολιτικό και ιδεολογικό λόγο που οδηγεί την πιο παραδοσιακή δύναμη της αριστεράς στο περιθώριο της ιστορίας, παραδομένη στις αναγκαιότητες του πιο νοσηρού κομματικού πατριωτισμού (ΚΚΕ).
Σε καμμιά περίπτωση όμως, δεν πρέπει να αμβλύνεται ή να αργεί η εγρήγορση και η ισχυρή πολιτειακή αντίδρασή μας, απέναντι στην ειδεχθή δράση των νοσταλγών του ναζισμού. Και αυτό όχι επειδή είναι κατά τον παρόντα χρόνο πραγματικά επικίνδυνοι, αλλά, επειδή, κατά τα επόμενα χρόνια της αντιπαράθεσης των ελεύθερων ανθρώπων με τις πολιτικές δυνάμεις του σκότους, μπορεί να αποτελέσουν την βάρβαρη δύναμη βίαιης κρούσης των κομμάτων της συγκυβέρνησης του Μνημονίου, κατά την ιστορική αντιπαράθεσή της με την κοινωνία των ελεύθερων πολιτών, όπως τα πολιτικά τους απομεινάρια θα διαμορφωθούν μετά την επερχόμενη αποσύνθεσή τους στις εκλογές της 17ης Ιουνίου.

Θάνος Παναγιωτόπουλος
Πολιτικός Επιστήμονας - Δημοσιολόγος

Το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ως σάλπισμα εθνικής κυριαρχίας, πολιτικής ελευθερίας,ατομικής και συλλογικής αξιοπρέπειας.

     Το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ καλεί την ελληνική κοινωνία να αποξενωθεί οριστικά από την σκοτεινή πλευρά της πολιτικής της ιστορίας.
     Ενδεχομένως, η αξιολόγηση των επιμέρους πολιτικών κυβερνητικής δράσης που εισηγείται να μην εμφανίζει διακριτή ενότητα περιεχομένου, συγκροτημένη δόμηση στρατηγικών σκοπών και αντίστοιχων δράσεων και να μην ανταποκρίνεται στα αξιολογικά δεδομένα της οικονομετρικής αντίληψης της πολιτικής διαδικασίας.
     Η πολιτειακή του αξία, όμως, είναι κεφαλαιώδης, ρηξικέλευθη και τελικώς εξόχως πολυσήμαντη.
     Αποκαθιστά τις πολιτικές προϋποθέσεις πραγμάτωσης της εθνικής κυριαρχίας, αναγορεύει την πολιτική ελευθερία των Ελλήνων ως ουσιαστική οργανωτική βάση της δημοκρατικής νομιμότητας και καταργεί, με τρόπο πανηγυρικό, τον ατέρμονο κύκλο της οικονομικής δουλείας και της κοινωνικής εξαθλίωσης του ελληνικού λαού, κηρύσσοντας ιδεολογικό και κοινωνικό πόλεμο στους σκοτεινούς εκπροσώπους των τραπεζιτών και των εργολάβων της γκεμπελικής πολιτικής επικοινωνίας, καταδεικνύοντας την εθνική μειοδοσία και τον άκρατο δωσιλογισμό των πολιτικών εκπροσώπων της πιο προδοτικής κεντροδεξιάς που γνώρισε η πολιτική ιστορία της Ελλάδας.
     Είναι ιδιαιτέρως σημαντικό ότι, παρά την κορύφωση της εγχώριας και διεθνούς προπαγάνδας, που επιχειρεί, μετερχόμενη άθλια μέσα κοινωνικής τρομοκρατίας, να πείσει το εκλογικό σώμα ότι οι Έλληνες είναι διατεθειμένοι να παραδώσουν την προσωπική και την πολιτική τους ελευθερία στους εκπροσώπους των δανειστών για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, ο ΣΥΡΙΖΑ με αταλάντευτη πολιτική γενναιότητα, προγραμματική και ιδεολογική συνέπεια, εξαγγέλει την κατάργηση του μνημονίου και των εφαρμοστικών του νόμων, καθώς και την καταγγελία της αποικιοκρατικής δανειακής σύμβασης, με στόχο την επαναδιαπραγμάτευση και τη δραστική μείωση της ονομαστικής αξίας του εθνικού χρέους και την εφαρμογή ενός φιλόδοξου προγράμματος εθνικής ανασυγκρότησης, με χαρακτηριστικά άμεσης αναδιανομής του εισοδήματος και κοινωνικής δικαιοσύνης.
     Επίσης, επιμένει στον πλήρη δημόσιο έλεγχο των τραπεζών, στη δραματική μείωση ή και στη διαγραφή των τραπεζικών χρεών των ελληνικών νοικοκυριών, στην κατάργηση των μνημονιακών χαρατσιών και στη θέσπιση αυστηρών κανόνων διάθεσης και χρήσης των δημόσιων συχνοτήτων από τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, τερματίζοντας τον βάναυσο εκμαυλισμό των μέσων μαζικής ενημέρωσης από τους διεφθαρμένους εκπροσώπους της αργυρώνητης δημοσιογραφίας και της μαύρης προπαγάνδας. Ακόμη, η αποκατάσταση του κοινωνικού ελέγχου στις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς κοινής  ωφέλειας στρατηγικού χαρακτήρα εξασφαλίζει την εθνική κυριαρχία στους τομείς της  ενέργειας, της ύδρευσης και ενδεχομένως των τηλεπικοινωνιών και των μεταφορών. Τέλος, η σύνδεση της εμπορευματικής αξίας της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου, με τη σύσταση και λειτουργία ταμείου κοινωνικών πόρων, επαναπροσδιορίζει τη σχέση  των φορολογικών εισφορών και βαρών των πολιτών για την αντιμετώπιση της κρίσης, με την αρχή της ευθείας κοινωνικής τους ανταποδοτικότητας.
     Σε κάθε περίπτωση όμως, οι εξαγγελθείσες κυβερνητικές του δράσεις στο πεδίο της αναμόρφωσης των πολιτειακών θεσμών, του δημοκρατικού ελέγχου και της διαρκούς κοινωνικής λογοδοσίας της πολιτικής λειτουργίας, που έχει ως προμετωπίδα την καθιέρωση της απλής αναλογικής, την κατοχύρωση της ουσιαστικής ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης,  την θεσμοθέτηση νέου καθεστώτος ποινικής ευθύνης του πολιτικού προσωπικού και την χειραφέτηση της δημόσιας διοίκησης από τους πελατειακούς της δεσμώτες, παρέχει εγγυήσεις δημιουργίας μιας νέας ελπίδας για το μέλλον και σκορπίζει αχτίδες φωτός στην παρούσα σκοτεινή πολιτική και κοινωνική συγκυρία.
     Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν παρέχει εγγυήσεις για την αποτελεσματικότητα των οικονομικών του δράσεων, επειδή ορθώς τις συνδέει με κριτήρια αποκατάστασης της εθνικής κυριαρχίας και της κοινωνικής αξιοπρέπειας των Ελλήνων, αποφεύγοντας την συστηματική υποβολή τους στην αξιολόγηση δεικτών οικονομετρικής ανάλυσης. Δεν υπόσχεται συνθήκες οικονομικής ευημερίας, αλλά διαμόρφωση προϋποθέσεων δημοκρατικής λειτουργίας της κοινωνίας, αποκατάστασης της λειτουργίας των πολιτειακών θεσμών, διαφύλαξης της εσωτερικής και εξωτερικής εθνικής κυριαρχίας της ελληνικής δημοκρατίας και προστασίας της οικονομικής και της κοινωνικής αξιοπρέπειας  του ελληνικού λαού.
      Ουσιαστικά, το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ θέτει το ακόλουθο πολιτικό δίλημμα στο εκλογικό σώμα, με εκκωφαντική καθαρότητα :  οι Έλληνες προτιμούν να είναι ελεύθεροι πολίτες, απορρίπτοντας μνημόνια, αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις και κυριαρχία των δωσιλογικών εκπροσώπων του πιο σκοτεινού κεντροδεξιού συντηρητισμού, αναλαμβάνοντας την διακινδύνευση μιας πρόσκαιρης και επίπλαστης οικονομικής ασφάλειας ή επιλέγουν να συνεχίσουν την ιστορική τους πορεία ως εξαθλιωμένοι οικονομικοί δούλοι των δανειστών και των εγχώριων πολιτικών τους εκπροσώπων, "απολαμβάνοντας" την τεχνητή οικονομική ασφάλεια που τους παρέχουν οι επαχθείς δανειακές χρηματοδοτήσεις των δεσμωτών της ελευθερίας τους ;  Η απάντηση στο δίλημμα αυτό παρέχεται από την βροντώδη οργή της ελληνικής κοινωνίας και την αποφασιστικότητά της να διατρανώσει την πολιτική της απόφαση ότι η πολιτική ελευθερία, η εθνική κυριαρχία, η ατομική και συλλογική αξιοπρέπεια είναι εξόχως υπέρτερα αγαθά της πρόσκαιρης και τεχνητής οικονομικής ασφάλειας-δουλείας που εγγυώνται οι εθνικές σχολές δωσιλόγων και μειοδοτών, στις οποίες έχουν μετατραπεί το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και τα θλιβερά κομματικά τους  ακολουθήματα. 

       Θάνος Παναγιωτόπουλος
Πολιτικός Επιστήμονας-Δημοσιολόγος