Η παγκοσμίως πρωτότυπη αποχή της Νέας Δημοκρατίας από την συζήτηση της πρότασης του ΠΑΣΟΚ, για τη σύσταση Επιτροπής, που θα διενεργήσει προκαταρκτική έξέταση για την αναζήτηση ποινικών ευθυνών μελών της Κυβέρνησης για το σκάνδαλο της Μονής Βατοπαιδίου, σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος, εξελίχθηκε σε διαδικασία δραματικού πολιτικού εξευτελισμού της και θριάμβου των θεσμικών αξιών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Η ηγεσία της, καλύπτοντας συστηματικά και στην πραγματικότητα υποθάλποντας ή καθοδηγώντας τις παράνομες πράξεις μελών της Κυβέρνησης, επιδίωξε να εξασφαλίσει την απόρριψη της πρότασης, επιβάλλοντας στους βουλευτές της την αποχή από μία εξόχως κρίσιμη κοινοβουλευτική διαδικασία αυτοσυνειδησίας και έκφρασης ατομικών και συλλογικών αξιών, μέσω της μυστικής εκδήλωσης της ανόθευτης βούλησης των βουλευτών.
Θεώρησε δηλαδή ότι η πολιτική φίμωση των βουλευτών της, συντελούμενη με την αποχή της κοινοβουλευτικής της ομάδας από τη σχετική συζήτηση, θα της εξασφάλιζε αφ'ενός την εντύπωση της τεχνητής συνοχής του συνόλου των βουλευτών της και αφ'ετέρου θα επέφερε την απόρριψη της πρότασης του ΠΑΣΟΚ και περαιτέρω την παραγραφή των όποιων ποινικών ευθυνών κυβερνητικών στελεχών της.
Ο Καραμανλής, όμως, με την παρέα του Ρουσόπουλου, έπεσαν στην παγίδα της δραματικής τους ημιμάθειας, περί των θεμάτων λειτουργίας των κοινοβουλευτικών θεσμών.
Πίστεψαν ότι η επιβολή υποχρεωτικής αποχής των βουλευτών τους θα εξασφαλίσει ατιμωρησία στα επίορκα μέλη της Κυβέρνησης και θα διαμορφώσει πολιτικές συνθήκες ενοχοποίησης της πρότασης του ΠΑΣΟΚ για την ενδεχόμενη παραγραφή ποινικών ευθυνών Υπουργών και Υφυπουργών.
Αγνόησαν, όμως, το μείζον πολιτειακό γεγονός ότι η πλειοψηφία της Βουλής οφείλει να είναι θεσμικά και ουσιαστικά παρούσα σε όλες τις φάσεις της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, ακόμα και όταν εκείνες στρέφονται εναντίον της, καθώς και ότι η αρχή της δεδηλωμένης δεν περιορίζεται στις διαδικασίες λήψης ψήφου εμπιστοσύνης, σχηματισμού κυβέρνησης, απόρριψης πρότασης μομφής ή ψήφισης νομοσχεδίων, αλλά αναφαίνεται ως δεσπόζον συστατικό στοιχείο της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας σε κάθε χρονική στιγμή λειτουργίας της Βουλής, την οποία και διαμορφώνει ιστορικά.
Μ' αυτό τον τρόπο, ο κυβερνητικός θίασος των ημιμαθών θρησκόληπτων έλαβε το οδυνηρό μάθημα, ότι όταν απέχει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία από τις διαδικασίες λειτουργίας της Βουλής, επειδή το αντικείμενό τους την εκθέτουν, απλώς τις διαιωνίζει και αυτοδιασύρεται με κωμικοτραγικό τρόπο.
Μόνο η συγκεκριμένη "ευλογημένη" παρέα θα μπορούσε να εξασφαλίσει τον διαρκή διασυρμό της, διατηρώντας στην πολιτική επικαιρότητα την πρόταση των πολιτικών της αντιπάλων, οι οποίοι ευλόγως θα την καλούν συνεχώς να προσέλθει στη Βουλή, ώστε να πληρωθούν οι θεσμικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις συζήτησης και λήψης έγκυρης απόφασης, για τη διερεύνηση ή μη ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών μελών της Κυβέρνησης, σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος και του νόμου περί ευθύνης υπουργών, που σχετίζονται με το σκάνδαλο της Μονής Βατοπαιδίου.
