Μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής οδηγούν την ελληνική κοινωνία στην απόλυτη δημοσιονομική δουλεία, εξανδραποδίζουν θεμελιώδεις πολιτειακές ελευθερίες και προτάσσουν την καθολική αντίσταση και απείθεια στους εθνικούς μειοδότες της διεφθαρμένης πολιτικής τάξης και τους διεθνείς πατρώνους της, ως μέγιστο πατριωτικό καθήκον.

Τους τελευταίους δεκαεννέα μήνες διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, διαπράττονται τα πολιτειακά εγκλήματα της δόλιας και προσχεδιασμένης εξαπάτησης του εκλογικού σώματος και της συστηματικής, στοχευμένης οικονομικής εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας, με την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στον διεθνή παράγοντα και μάλιστα κατά πλήρη παραβίαση των αυστηρών συνταγματικών εγγυήσεων, υπό το πολιτικό πρόσχημα της αντιμετώπισης του κρατικού χρέους και της αδυναμίας δανεισμού της χώρας από την διεθνή αγορά χρήματος.
Η αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των εγκλημάτων αυτών εκδηλώνεται σε δύο χρονικά και λειτουργικά επίπεδα.
Το πρώτο αναφέρεται στην εξαγγελία ενός εικονικού και παντελώς ψευδεπίγραφου πολιτικού προγράμματος οικονομικής, κοινωνικής και εν γένει πολιτειακής ανάτασης και ευημερίας, που επαγγέλθηκε την προστασία των εισοδημάτων, την δημοσιονομική σταθερότητα, την αναδιανομή του πλούτου, με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης και πραγματικής συμμετοχής στη διαδικασία παραγωγής του εθνικού προϊόντος, την διεύρυνση της φορολογικής βάσης και την περιστολή της φοροδιαφυγής, την καταπολέμηση της πολιτικής και διοικητικής διαφθοράς, την τιμωρία των επίορκων πολιτικών που προκάλεσαν τα γνωστά πολιτειακά σκάνδαλα, την αξιοκρατία στη στελέχωση των δομών δημόσιας εξουσίας, την διαφάνεια στη διοικητική δράση, καθώς και την εισαγωγή θεσμών λογοδοσίας του πολιτικού συστήματος στην κοινωνία των πολιτών.
Μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ και τον σχηματισμό της κυβέρνησης του Γ.Παπανδρέου, το συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα αναδείχθηκε ως αποκλειστικό εργαλείο πολιτειακής απάτης και πρωτοφανούς εξαπάτησης του εκλογικού σώματος, με μοναδικό σκοπό την δόλια κατάληψη της εξουσίας και την συστηματική προαγωγή των συμφερόντων των εντολέων της θλιβερής κομματικής παρέας, που αποτέλεσε την ηγετική ομάδα του σύγχρονου ΠΑΣΟΚ,και απώτερο στόχο την σταδιακή εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας στον διεθνή οικονομικό παράγοντα.
Η προστασία των εισοδημάτων αντικαταστάθηκε από την πιο βάρβαρη φορολογική επίθεση στον σκληρό πυρήνα της οικονομικής ζωής των φυσικών προσώπων, των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και συνδυάστηκε με την ταυτόχρονη αλόγιστη οικονομική ενίσχυση των τραπεζών.
Η εξαγγελία της ανοιχτής διακυβέρνησης των αξίων εφαρμόσθηκε ως ανάδειξη της παρέας των ανεπαρκών και αγράμματων κωλόπαιδων του γυμναστηρίου, του κανό και της ευτελούς οικολογίας. Η επαγγελθείσα οικονομική ανάπτυξη εφαρμόσθηκε με πολιτικές σύναψης επαχθών δανειακών συμβάσεων, που βύθισαν στην διαρκή ύφεση την οικονομική δραστηριότητα και την ελληνική δημοκρατία στην απώλεια της κυριαρχίας της. Η διαφάνεια της διοικητικής δράσης ανέδειξε απλώς, την έκταση της ανεπάρκειας και της υπαρξιακής μειονεξίας των κυβερνώντων και αποκάλυψε το ασύλληπτο εύρος της επιτεινόμενης σπατάλης του δημοσίου χρήματος. Τα δημόσια συστήματα υγείας και παιδείας τελούν υπό κατάρρευση, επειδή τα δημόσια αγαθά που παράγουν αξιολογούνται αποκλειστικά, ως λογιστικά μεγέθη. Η πάταξη της διαφθοράς μετατράπηκε σε άτυπη πολιτική συμφωνία κορυφής, μεταξύ πολιτικών απατεώνων και εθνικών μειοδοτών, με την δικαιοσύνη να επιδεικνύει ένοχη ανοχή έναντι της συντελούμενης πολιτικής συνωμοσίας.
Η αυθόρμητη λαϊκή αγανάκτηση αντιμετωπίσθηκε με ειδεχθή σχέδια καταστολής από την Αστυνομία και την ΕΥΠ, που οργάνωσαν τις πλέον άθλιες προβοκάτσιες της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Η πολιτική ρητορική της πρώτης φάσης, μέχρι δηλαδή και τον πρόσφατο κυβερνητικό ανασχηματισμό, αναπτύχθηκε από τον Γ. Παπανδρέου και τον υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωσταντίνου και τα μοιράκια της κλειστής πρωθυπουργικής παρέας του πολιτικού, πνευματικού και κοινωνικού κωλοπαιδισμού. Κύριο χαρακτηριστικό της ο ασυνάρτητος πολιτικός λόγος του Γ. Παπανδρέου, πλήρης συμπτωμάτων οργανικού και λειτουργικού αναλφαβητισμού, η απόλυτη αποξένωση της κυβερνητικής δράσης από κάθε στοιχείο ορθού λόγου και η ανάδειξη της ευήθειας των προσώπων, ως βασικό στοιχείο της πολιτικής διακυβέρνησης.
Ο ανεπαρκέστατος υπουργός Οικονομικών Παπακωσταντίνου, με το βλέμμα και την ηθική του μεταλλαγμένου δωσίλογου, περιέκοψε οριζόντια τους μισθούς και τις συντάξεις του δημόσιου τομέα, επέβαλε εργασιακό μεσαίωνα στην λειτουργία του ιδιωτικού, κατάργησε κοινωνικά δικαιώματα που διαμορφώνουν τον θεσμικό και λειτουργικό ιστό της κοινωνικής συνοχής, κατέστησε την Ελλάδα ρακένδυτη δούλη, αναξιοπρεπή επαίτη των διεθνών και εγχώριων πατρώνων του και πυροδότησε την έκρηξη της κοινωνικής οργής, όταν ομολόγησε ότι η εφαρμογή των μέτρων του μνημονίου απέτυχε να πραγματώσει τους οικονομικούς στόχους και προανήγγειλε νέα φορολογική επιδρομή, μεγαλύτερες περικοπές στα εισοδήματα των πολιτών, συνέχιση της σκανδαλώδους ενίσχυσης των τραπεζών, ουσιαστική ποινικοποίηση της ατομικής ιδιοκτησίας και της άσκησης ελεύθερου επαγγέλματος, υπό τον επαίσχυντο τίτλο "μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής".
Η κοινωνική έκρηξη των αγανακτισμένων πολιτών, που κατέκλυσαν τις πλατείες, επέβαλε την αποπομπή του και σκηνογράφησε την οπερέτα της απόπειρας σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας, με την παγκοσμίως πρωτότυπη παραίτηση του Γ. Παπανδρέου και την δια τηλεοράσεως ανάκληση αυτής και τελικώς στον κυβερνητικό ανασχηματισμό, που εντάσσει το ιστορικό ΠΑΣΟΚ στην πολιτική απόπειρα απόλυτης εξαθλίωσης, αλλά και πολιτειακής υποδούλωσης των Ελλήνων στο κονκλάβιο των τραπεζιτών, που ελέγχουν τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Η λαίλαπα της κοινωνικής οργής, που απαξιώνει το πολιτικό σύστημα και έχει μετατρέψει τους ταγούς του σε πανικόβλητα θηράματα, το πλήθος των γιαουρτιών, των αβγών και των νερατζιών, που απαγορεύουν τις βουλιμικές εξορμήσεις του κοπριτώδους πολιτικού παχύδερμου και μετατρέπουν τα πολιτικά δείπνα σε δραματικές περιπέτειες καταδίωξης των συνδαιτημόνων, επέβαλαν την δραστική ποιοτική μεταλλαγή του κυβερνητικού λόγου.
Το συγκεκριμένο εγχείρημα ανατέθηκε στον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος φαίνεται να προτάσσει τις πολιτικές του φιλοδοξίες έναντι του εθνικού συμφέροντος.
Η επίκληση της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας, η αναγόρευση του πολίτη ως διαχειριστή της οικονομικής κρίσης, το άνοιγμα στην κοινωνία των πολιτών, με άρτια δομημένο λόγο, υψηλά ακαδημαϊκά διανοήματα και σφριγηλές πολιτικές αναλύσεις της δημοσιονομικής παθογένειας, δεν μετέβαλαν ούτε την ηθική, ούτε τον στρατηγικό στόχο της απόλυτης υποδούλωσης της χώρας στον διεθνή οικονομικό παράγοντα. Οι έντονες θεσμικές αναφορές της νέας πολιτικής ρητορικής στη κοινωνία των πολιτών και στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, που προσβάλλονται από τα "άδικα" οικονομικά μέτρα, δεν αναστρέφει την εθνική κοινωνική υποδούλωση, την ατομική και συλλογική εξαθλίωση και τελικώς την ουσιαστική κατάργηση των στοιχείων εξωτερικής και εσωτερικής κυριαρχίας της Ελληνικής Δημοκρατίας, ως πολιτειακής οντότητας. Απλώς ονομάζει τον νέο νομοθετικό κύκλο εξανδραποδισμού της οικονομικής, της κοινωνικής και τελικώς της πολιτειακής μας ελευθερίας "πατριωτικό καθήκον".
Όταν η ανακοίνωση των νέων οικονομικών μέτρων αφαιρεί τον μανδύα της νέας άρτια συγκροτημένης, πλούσιας σε διανοήματα και ελκυστικά λεκτικά σχήματα κυβερνητικής ρητορικής, ξεπροβάλλει η ίδια εφιαλτική κουκούλα του αθλιότερου των δωσιλόγων, του πλέον επικίνδυνου των εθνικών μειοδοτών που παρουσίασε η παπακωσταντίνεια πολιτειακή εκτροπή στα διεθνή fora.
Αυτήν τη φορά όμως, την ίδια εφιαλτική κουκούλα, πιο τρομακτική και επίφοβη για τα θεμελιώδη δικαιώματά μας, την ενδύεται έγκριτος συνταγματολόγος, με άκρατη φιλοδοξία και πολιτική ικανότητα καταλλαγής των μεγάλων ή μικρότερων αντιδράσεων της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Τώρα, ο πολιτειακός επιβουλέας εμφανίζεται επαρκής, συκροτημένος και έτοιμος να εφαρμόσει το σχέδιο του νέου "πολιτειακού πατριωτισμού".
Η καθολική αντίσταση στην προ των πυλών ευρισκόμενη πολιτειακή υποδούλωση δεν αρκεί να εκδηλώνεται μόνο με μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και με την έντονη αποδοκιμασία των υπαιτίων της κρίσης. Απαιτεί καθολική άρνηση συμμόρφωσης στην επερχόμενη νομοθετική εκτροπή, μαζική αντίσταση εκτέλεσης κάθε μέτρου που οδηγεί στην οικονομική μας εξαθλίωση και στην κοινωνική μας υποδούλωση. Απαιτεί άσκηση κάθε πρόσφορου ενδικοφανούς και ενδίκου βοηθήματος, που παρέχει η εσωτερική και διεθνής έννομη τάξη για την αναστολή και τελικώς την κατάργηση των νέων μέτρων, κατά την καθημερινή δράση κάθε πολίτη.
Η πολιτειακή προσταγή της ιστορικής συνείδησης του έθνους είναι βροντώδης και επιτακτική, κατά τον προσδιορισμό του νέου πατριωτικού καθήκοντος, του νέου πολιτειακού πατριωτισμού:

Πολίτες γρηγορείτε, οι περιστάσεις απαιτούν συντονισμένη δράση
νόμιμης αντίστασης και απείθειας, έναντι της κυβερνητικής
απόπειρας κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας και της πολιτειακής
μας ελευθερίας. Απαιτείστε την δικαστική δίωξη και τιμωρία των
υπαιτίων της εθνικής ταπείνωσης.

Κατά τη φάση της απευκταίας εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, θα προτείνω, με νεότερες δημοσιεύσεις μου στο ιστολόγιο αυτό, υποδείγματα νόμιμης αντίστασης και απείθειας, τα οποία θα μπορεί να χρησιμοποιεί ελεύθερα και ανεμπόδιστα κάθε ενδιαφερόμενος και δοκιμαζόμενος πολίτης.


Θάνος Παναγιωτόπουλος
Δημοσιολόγος