Το δεύτερο εξάμηνο του 1999 ανέλαβα ως απόφοιτος της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και υπό την ιδιότητα του επιτελικού διοικητικού στελέχους του Υπουργείου Δικαιοσύνης, την κατάρτιση του νέου Οργανισμού του εν λόγω Υπουργείου, μετά από σχετική υπουργική απόφαση του Ευάγγελου Γιαννόπουλου. Κατά την χρονική εκείνη περίοδο, έπνεε στην δημόσια διοίκηση άνεμος διοικητικού εκσυγχρονισμού, με στόχο τη συγκρότηση ενός νέου επιτελικού κράτους, που θα εισήγαγε την δημόσια διοικητική δράση στην εποχή της κοινωνίας της πληροφορίας, θα υποστήριζε με την μέγιστη αποτελεσματικότητα, την προετοιμασία της χώρας για την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και θα ασκούσε πολιτικές δραστικής ποιοτικής αναβάθμισης των παρεχόμενων προς τους πολίτες υπηρεσιών. Ενόψει των συγκεκριμένων στρατηγικών επιλογών της δημόσιας πολιτικής, κατάρτισα νέο Οργανισμό του Υπουργείου Δικαιοσύνης σύμφωνα με τις ακόλουθες μεθοδολογικές αρχές και καταστατικές διοικητικές αξίες: την μείωση του οργανωτικού και λειτουργικού κόστους των διοικητικών δομών, την ορθολογική κατανομή των οργανικών θέσεων προσωπικού, την εισαγωγή νέων μορφών οργανικής άσκησης κρίσιμων για την προαγωγή του δημοσίου συμφέροντος αρμοδιοτήτων, προς αντικατάσταση της λειτουργίας παραδοσιακών οργανικών μονάδων που παρουσίαζαν νοσηρά συμπτώματα γραφειοκρατικής εσωστρέφειας, την ανάδειξη της επιστημονικής συγκρότησης και της εξειδικευμένης επαγγελματικής κατάρτισης, ως θεμελιώδους πάγιου αξιακού κεφαλαίου της διοικητικής λειτουργίας και την πλήρη αποκατάσταση της αυστηρής ιεράρχησης των τυπικών προσόντων και των πιστοποιημένων ειδικών επιστημονικών και διοικητικών δεξιοτήτων, ως αποκλειστικού τυπικού και ουσιαστικού κριτηρίου της διαδικασίας επιλογής των προϊσταμένων οργανικών μονάδων. Η παρουσίαση του σχετικού σχεδίου προεδρικού διατάγματος στην διοικητική ιεραρχία και την υπαλληλία του Υπουργείου Δικαιοσύνης προκάλεσε την λυσσώδη και οργίλη αντίδραση της τοπικής υπαλληλικής συντεχνίας, η οποία συνάντησε πρόθυμους ευτελείς συμμάχους στην αντίστοιχη, αλλά ισχυρότερη συντεχνία των υπαλλήλων του σημερινού Υπουργείου Διοκητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Ο κίνδυνος της απώλειας των συντεχνιακών κεκτημένων, που παρήγαγαν διαφθορά και ευνοούσαν την διαιώνιση των φορέων της διοικητικής μετριοκρατίας και του πελατειακού παραγοντισμού στον απόλυτο έλεγχο της δημόσιας πολιτικής, συνένωσε τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων της σημερινής συγκυβέρνησης με τα διοικητικά περιττώματα της χρεωκοπημένης αριστεράς σε κοινές δραστηριότητες ύβρεων, απειλών, καταλήψεων, καταγέλαστου περιεχομένου ατελέσφορων προσφυγών στο Συμβούλιο της Επικρατείας, χωρίς βεβαίως να απουσιάζει η συστηματική κατασυκοφάντηση του προσώπου μου, με σκοπό την εξαναγκαστική παραίτηση μου από το συγκεκριμένο εγχείρημα.
Παρά το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος Οργανισμός εφάρμοζε με απόλυτη νομική πληρότητα και μεθοδολογική επάρκεια την νομοθετική εξουσιοδότηση του Ν.2503/1997 και εισήγαγε πολύτιμες διοικητικές αξίες στην κανονιστική και οργανωσιακή λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, η αρμόδια διοικητική ιεραρχία του σημερινού Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, που είχε την θεσμική αρμοδιότητα της εποπτείας εφαρμογής της συγκεκριμένης νομοθετικής εξουσιοδότησης, δεν διέθετε την ανεξαρτησία, την επαγγελματική επάρκεια και την προσήλωση στις αρχές του δημοσίου συμφέροντος, ώστε να προβεί στην οφειλόμενη ανάδειξη και πανηγυρική καθιέρωση του συγκεκριμένου κανονιστικού πονήματος ως προτύπου ορθολογικής διοικητικής οργανωτικής λειτουργίας. Αντ' αυτού επέδειξε παροιμιώδη μικροψυχία έντονης διοικητικής απαξίας και απολογητική ενδοτικότητα στις εκρηκτικές διαμαρτυρίες και τις ποικυλώνυμες πιέσεις της υπαλληλικής συντεχνίας, διαβεβαιώνοντας τους εκλεκτούς εκπροσώπους της και τους κομματικούς πατρώνους της, ότι απλώς συμπράττει κατά νόμο, στην έκδοση της σχετικής κανονιστικής πράξης, χωρίς να συμμερίζεται τις οργανωτικές επιλογές της. Τελικώς, το συγκεκριμένο κανονιστικό κείμενο κατέστη, με την πολιτική στοιβαρότητα του Ευάγγελου Γιαννόπουλου και την ακαδημαϊκή φωτεινότητα του Μιχάλη Σταθόπουλου, προεδρικό διάταγμα και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως υπό τον τίτλο "Οργανισμός Υπουργείου Δικαιοσύνης" (Π.Δ. 36/2000).
Κατά την χρονική περίοδο που μεσολάβησε από την έναρξη της ισχύος του νέου οργανισμού του Υπουργείου Δικαιοσύνης μέχρι και το τέλος του 2011, η αρμόδια γενική διεύθυνση του σημερινού Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, υπό όλους τους περισπούδαστους τίτλους του, έστειλε την εν λόγω κανονιστική πράξη και κυρίως τις διοικητικές αξίες και τους πρότυπους καταστατικούς συμβολισμούς της στα έγκατα της διοικητικής λήθης. Επέλεξε να συμπράττει, να ανέχεται, να υποθάλπει και ενίοτε να καθοδηγεί, θέτοντας σε ανηλεή διοικητικό διωγμό τις φωτεινές εξαιρέσεις διοικητικών στελεχών του, όλες τις οργανωτικές ασχημίες και ευτέλειες πελατειακής και συντεχνιακής ταυτότητας και πρωτοβουλίας, πού διόγκωσαν δραματικά το οργανωτικό, λειτουργικό και μισθολογικό κόστος του δημόσιου τομέα, συμβάλλοντας καθοριστικά στην επερχόμενη πτώχευση του ελληνικού κράτους και στην δραματική ταπείνωση του ελληνικού λαού.
Εσχάτως, τα ίδια πρόσωπα, της ίδιας διοικητικής ιεραρχίας, του ίδιου επιτελικού υπουργείου άλλαξαν πατρώνους και δεσμώτες. Τώρα οι διοικητικές προσταγές της υπαλληλικής συντεχνίας που επέβαλε με την αθλιότητα του κομματικού δεσποτισμού, την διαιώνιση της οργανωτικής διαφθοράς, του διοικητικού αναλφαβητισμού, της επηρμένης ημιμάθειας και της κυριαρχίας των μέτριων και των ασήμαντων στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, εκμαυλίζοντας την ελληνική κοινωνία, αντικαταστάθηκαν με βιαιότητα, από τις κατοχικές μνημονιακές απαιτήσεις της τρόικας των δανειστών, που επιτάσσουν την άμεση δραστική μείωση του δημόσιου τομέα.
Και τότε, ως εκ διοικητικού θαύματος, οι υπέρλαμπροι διοικητικοί ηγήτορες της υποτέλειας, της εθνικής ταπείνωσης και του προσωπικού και συλλογικού ενδοτισμού σε κάθε μορφή και εκδοχή άνομης προσταγής, ανασύρουν από την διοικητίκή λήθη τον οργανισμό του υπουργείου Δικαιοσύνης και τον αξιοποιούν ως πρότυπο της επιβαλλόμενης από την νέα δανειακή σύμβαση αναδιάρθρωσης των διοικητικών δομών του δημόσιου τομέα. Παραβιάζουν, όμως, καταφανώς τις οργανωτικές αξίες της μεθοδολογικής του προσέγγισης και διαστρέφουν την θεμελιώδη οραματική παραδοχή του:
οι αρχές της ορθολογικής διοικητικής οργάνωσης αξιοποιούνται και εφαρμόζονται με σκοπό την ενδυνάμωση της εσωτερικής κυριαρχίας του ελληνικού κράτους και δεν μετατρέπονται σε κακέκτυπο βέλτιστης οργανωτικής πρακτικής, με διοικητικό σκοπό την εφαρμογή πολιτικών υποδούλωσης της εθνικής κρατικής οντότητας στον διεθνή οικονομικό παράγοντα. Αδυνατούν να κατανοήσουν ότι το επαγγελματικό τους παρελθόν και η ποιότητα των αξιακών τους καταβολών καθιστούν το θλιβερό εγχείρημα της ερασιτεχνικής αντιγραφής καταγέλαστη απόπειρα διοικητικής μεταμόρφωσης και ατελέσφορου εξαγνισμού, η οποία μάλιστα προσλαμβάνει την μορφή επείγουσας νομοθετικής πρωτοβουλίας από την κυβέρνηση των δωσιλόγων.
Ανάμεσα στις θλιβερές διοικητικές σκιές των κάκιστων αντιγραφέων διαπιστώνω, με αληθινό οίκτο, την αμήχανη σύμπραξη τέως ειδικού επιστήμονα με ακαδημαϊκή προβολή, που αφού ανέλαβε ανεπιτυχώς την διατεταγμένη υπηρεσία της εγκληματικής αποδόμησης της πρότυπης διπλωματικής αποφοιτήριας εργασίας μου στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης υποδύεται σήμερα τον ρόλο του προϊσταμένου της επισπεύδουσας υπηρεσίας, υπό την φωτισμένη ιεραρχική καθοδήγηση γνωστού διοικητικού και κομματικού ασπόνδυλου, που συνηθίζει να παρουσιάζει τα διοικητικά πονήματα των συναδέλφων του ως δικό του έργο. Η πορεία της ανάξιας υπαρξιακής υπόστασης προς την απόλυτη έκπτωση είναι ατέρμονη. Είμαι ευτυχής που την παρακολουθώ, ως επιστήμονας και κοινωνικός παρατηρητής, μακρυά από τον διοικητικό εσμό της.
Παρά το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος Οργανισμός εφάρμοζε με απόλυτη νομική πληρότητα και μεθοδολογική επάρκεια την νομοθετική εξουσιοδότηση του Ν.2503/1997 και εισήγαγε πολύτιμες διοικητικές αξίες στην κανονιστική και οργανωσιακή λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, η αρμόδια διοικητική ιεραρχία του σημερινού Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, που είχε την θεσμική αρμοδιότητα της εποπτείας εφαρμογής της συγκεκριμένης νομοθετικής εξουσιοδότησης, δεν διέθετε την ανεξαρτησία, την επαγγελματική επάρκεια και την προσήλωση στις αρχές του δημοσίου συμφέροντος, ώστε να προβεί στην οφειλόμενη ανάδειξη και πανηγυρική καθιέρωση του συγκεκριμένου κανονιστικού πονήματος ως προτύπου ορθολογικής διοικητικής οργανωτικής λειτουργίας. Αντ' αυτού επέδειξε παροιμιώδη μικροψυχία έντονης διοικητικής απαξίας και απολογητική ενδοτικότητα στις εκρηκτικές διαμαρτυρίες και τις ποικυλώνυμες πιέσεις της υπαλληλικής συντεχνίας, διαβεβαιώνοντας τους εκλεκτούς εκπροσώπους της και τους κομματικούς πατρώνους της, ότι απλώς συμπράττει κατά νόμο, στην έκδοση της σχετικής κανονιστικής πράξης, χωρίς να συμμερίζεται τις οργανωτικές επιλογές της. Τελικώς, το συγκεκριμένο κανονιστικό κείμενο κατέστη, με την πολιτική στοιβαρότητα του Ευάγγελου Γιαννόπουλου και την ακαδημαϊκή φωτεινότητα του Μιχάλη Σταθόπουλου, προεδρικό διάταγμα και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως υπό τον τίτλο "Οργανισμός Υπουργείου Δικαιοσύνης" (Π.Δ. 36/2000).
Κατά την χρονική περίοδο που μεσολάβησε από την έναρξη της ισχύος του νέου οργανισμού του Υπουργείου Δικαιοσύνης μέχρι και το τέλος του 2011, η αρμόδια γενική διεύθυνση του σημερινού Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, υπό όλους τους περισπούδαστους τίτλους του, έστειλε την εν λόγω κανονιστική πράξη και κυρίως τις διοικητικές αξίες και τους πρότυπους καταστατικούς συμβολισμούς της στα έγκατα της διοικητικής λήθης. Επέλεξε να συμπράττει, να ανέχεται, να υποθάλπει και ενίοτε να καθοδηγεί, θέτοντας σε ανηλεή διοικητικό διωγμό τις φωτεινές εξαιρέσεις διοικητικών στελεχών του, όλες τις οργανωτικές ασχημίες και ευτέλειες πελατειακής και συντεχνιακής ταυτότητας και πρωτοβουλίας, πού διόγκωσαν δραματικά το οργανωτικό, λειτουργικό και μισθολογικό κόστος του δημόσιου τομέα, συμβάλλοντας καθοριστικά στην επερχόμενη πτώχευση του ελληνικού κράτους και στην δραματική ταπείνωση του ελληνικού λαού.
Εσχάτως, τα ίδια πρόσωπα, της ίδιας διοικητικής ιεραρχίας, του ίδιου επιτελικού υπουργείου άλλαξαν πατρώνους και δεσμώτες. Τώρα οι διοικητικές προσταγές της υπαλληλικής συντεχνίας που επέβαλε με την αθλιότητα του κομματικού δεσποτισμού, την διαιώνιση της οργανωτικής διαφθοράς, του διοικητικού αναλφαβητισμού, της επηρμένης ημιμάθειας και της κυριαρχίας των μέτριων και των ασήμαντων στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, εκμαυλίζοντας την ελληνική κοινωνία, αντικαταστάθηκαν με βιαιότητα, από τις κατοχικές μνημονιακές απαιτήσεις της τρόικας των δανειστών, που επιτάσσουν την άμεση δραστική μείωση του δημόσιου τομέα.
Και τότε, ως εκ διοικητικού θαύματος, οι υπέρλαμπροι διοικητικοί ηγήτορες της υποτέλειας, της εθνικής ταπείνωσης και του προσωπικού και συλλογικού ενδοτισμού σε κάθε μορφή και εκδοχή άνομης προσταγής, ανασύρουν από την διοικητίκή λήθη τον οργανισμό του υπουργείου Δικαιοσύνης και τον αξιοποιούν ως πρότυπο της επιβαλλόμενης από την νέα δανειακή σύμβαση αναδιάρθρωσης των διοικητικών δομών του δημόσιου τομέα. Παραβιάζουν, όμως, καταφανώς τις οργανωτικές αξίες της μεθοδολογικής του προσέγγισης και διαστρέφουν την θεμελιώδη οραματική παραδοχή του:
οι αρχές της ορθολογικής διοικητικής οργάνωσης αξιοποιούνται και εφαρμόζονται με σκοπό την ενδυνάμωση της εσωτερικής κυριαρχίας του ελληνικού κράτους και δεν μετατρέπονται σε κακέκτυπο βέλτιστης οργανωτικής πρακτικής, με διοικητικό σκοπό την εφαρμογή πολιτικών υποδούλωσης της εθνικής κρατικής οντότητας στον διεθνή οικονομικό παράγοντα. Αδυνατούν να κατανοήσουν ότι το επαγγελματικό τους παρελθόν και η ποιότητα των αξιακών τους καταβολών καθιστούν το θλιβερό εγχείρημα της ερασιτεχνικής αντιγραφής καταγέλαστη απόπειρα διοικητικής μεταμόρφωσης και ατελέσφορου εξαγνισμού, η οποία μάλιστα προσλαμβάνει την μορφή επείγουσας νομοθετικής πρωτοβουλίας από την κυβέρνηση των δωσιλόγων.
Ανάμεσα στις θλιβερές διοικητικές σκιές των κάκιστων αντιγραφέων διαπιστώνω, με αληθινό οίκτο, την αμήχανη σύμπραξη τέως ειδικού επιστήμονα με ακαδημαϊκή προβολή, που αφού ανέλαβε ανεπιτυχώς την διατεταγμένη υπηρεσία της εγκληματικής αποδόμησης της πρότυπης διπλωματικής αποφοιτήριας εργασίας μου στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης υποδύεται σήμερα τον ρόλο του προϊσταμένου της επισπεύδουσας υπηρεσίας, υπό την φωτισμένη ιεραρχική καθοδήγηση γνωστού διοικητικού και κομματικού ασπόνδυλου, που συνηθίζει να παρουσιάζει τα διοικητικά πονήματα των συναδέλφων του ως δικό του έργο. Η πορεία της ανάξιας υπαρξιακής υπόστασης προς την απόλυτη έκπτωση είναι ατέρμονη. Είμαι ευτυχής που την παρακολουθώ, ως επιστήμονας και κοινωνικός παρατηρητής, μακρυά από τον διοικητικό εσμό της.
Θάνος Παναγιωτόπουλος
Πολιτικός Επιστήμων-Δημοσιολόγος
Απόφοιτος της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης
Επιστημονικός και διοικητικός επιμελητής του Οργανισμού του Υπουργείου Δικαιοσύνης
