Κάθε ιδεολογικός απολογητής των εγκλημάτων του φασισμού και του ναζισμού, που τιμά τη μαύρη ιδεολογία του, εμφανίζει δύο κυρίως χαρακτηριστικά : χρησιμοποιεί την ύβρη του θύματος της ναζιστικής βίας, όσο το αίμα είναι ακόμη νωπό, ως μέσο διεισδυτικής πολιτικής επικοινωνίας, και αξιοποιεί τη δοκιμασμένη μέθοδο της απόλυτης εξίσωσης των προσχεδιασμένων εγκλημάτων ναζιστικής βίας, με τις δράσεις των κοινωνικών αγώνων, που ασκούνται σύμφωνα με το Σύνταγμα, από τους αδούλωτους πολίτες των κινημάτων της πολιτικής και κοινωνικής ελευθεροφροσύνης.
Αυθεντικότερος εκπρόσωπος αυτής της ανίερης μορφής εμετικής γκεμπελικής προπαγάνδας δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον έτερο πρωθυπουργικό σύμβουλο, Φ. Κρανιδιώτη.
Ο γνωστός Φαήλος, με την διαβόητη οξυδέρκεια της πολιτικής του ανοησίας, συνεχίζει το αποτυχημένο έργο του εγκάθετου των νεοναζί, Λαζαρίδη, και απευθύνει χυδαία και αποτρόπαια δημόσια πολιτική και κοινωνική ύβρη στον αδικοχαμένο Παύλο Φύσσα και σε όλους τους δημοκρατικούς πολίτες που οσμίζονται ατμόσφαιρα πολιτειακής εκτροπής.
Επειδή όμως η χυδαιότητα, όταν συμβουλεύει ήδη χυδαίο και ανιστόρητο πρωθυπουργό, καθίσταται επικίνδυνη πολιτική και κοινωνική διαδικασία, το ιστολόγιο αυτό προσδιορίζει, χωρίς περιστροφές, τους εχθρούς της Δημοκρατίας και τους ιστορικούς υπονομευτές της συνταγματικής νομιμότητας.
Όταν το 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έβαλε τα θεμέλια του σύγχρονου συνταγματικού μας πολιτισμού, προσδιόρισε με απόλυτη σαφήνεια τις καταστατικές αξίες της πολιτικής και ιδεολογικής διαπάλης. Απέσυρε από την πολιτική κονίστρα τους δωσίλογους και τους επιγόνους τους, νομιμοποίησε τη λειτουργία του Κομμουνιστικού Κόμματος και εγγυήθηκε, με τις συντακτικές του πρωτοβουλίες, τη θεμελίωση του σύγχρονου κράτους δικαίου, που αναγνωρίζει τον πολίτη ως πρόσωπο υπέρτατης και μοναδικής πολιτειακής αξίας, ως φορέα πλέγματος πολιτικών, ατομικών, κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων, που ορίστηκαν ως απαραβίαστα και προσδιόρισαν τις τυπικές και ουσιαστικές εγγυήσεις των ποιοτικών χαρακτηριστικών της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής αξιοπρέπειας, αλλά και αυτής της ίδιας της πολιτειακής κυριαρχίας της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Την περίοδο της θεμελίωσης του συνταγματικού ριζοσπαστισμού εργάστηκαν από κοινού, παρ' όλες τις έντονες ιδεολογικές διαφωνίες τους, όλοι οι σημαντικοί επιστημονικοί και εν γένει πνευματικοί ταγοί της χώρας και διαμόρφωσαν ένα σύγχρονο τυπικό κράτος δικαίου, χωρίς καμία διάκριση μεταξύ των πολιτών, με κριτήριο την κοινωνική τους δράση, την κομματική τους επιλογή ή την ιδεολογική τους τοποθέτηση.
Στην αυγή του 21ου αιώνα, το πολιτικό κόμμα που θεμελίωσε τον συνταγματικό πολιτικό πολιτισμό μεταλλάσσεται σε ιστορικό βόρβορο πολιτικών καθαρμάτων, απολογητών δολοφονιών νεοναζί, σύγχρονων δωσίλογων, τραπεζιτικών συμμοριτών, επιχειρηματικών κακοποιών και ό,τι άλλου ειδεχθέστερου μπορεί να αξιολογήσει η πολιτική ανάλυση, ως συστατικό κοινωνικής ευτέλειας, σήψης και διαφθοράς.
Η ομάδα των συγκεκριμένων πολιτικών καθαρμάτων, αφού εξανέμισε τον εθνικό πλούτο και υπεξαίρεσε το κοινωνικό προϊόν, με τη συνδρομή της παρακμιακής σοσιαλδημοκρατίας του εγκληματικού 'πασοκ', υπέβαλε την Ελληνική Δημοκρατία και τους πολίτες της στον απόλυτο εξανδραποδισμό των μνημονίων και κατέστησε τη χώρα κατεχόμενο προτεκτοράτο της νέας εκδοχής του γερμανικού ναζισμού, όπως εκπροσωπείται από τους πολιτικούς εκτελεστές των βουλήσεων κάθε λογής οικονομικού και επιχειρηματικού κέντρου που στερείται πολιτικής και κοινωνικής νομιμοποίησης.
Η ίδια ομάδα των πολιτικών καθαρμάτων, που συγκρότησε την πιο ετερόκλητη προδοτική πολιτική φατρία, οδήγησε τον ελληνικό λαό στην κοινωνική γενοκτονία και επιχείρησε να τον αποξενώσει οριστικά από τις συλλογικές αξίες και τα οικουμενικά αγαθά του ίδιου του πολιτισμού του.
Κατέστρεψαν το σύστημα υγείας, αποδόμησαν το εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα, κατέλυσαν το εργατικό δίκαιο και τις δομές κοινωνικής πρόνοιας, ονόμασαν αλήτες, εχθρούς και υπονομευτές της πατρίδας, όσους αντιστέκονται για τα θέσμια κοινωνικά και οικονομικά τους αγαθά και κήρυξαν τη σύγχρονη ταυτότητα του χρηστού και ευυπόληπτου μνημονιακού πατριώτη : του μίζερου, καταθλιπτικού, πολιτειακά αναλφάβητου, φοβικού, κακεντρεχούς, θρησκόληπτου κακομοίρη, που εξομοιώνει την απώλεια της σπασμένης βιτρίνας από την παραβατική έκφραση της δίκαιης αγανάκτησης των σύγχρονων δουλοπάροικων των μνημονίων, με τη δολοφονική πολιτική βία, την κατ' εξακολούθηση παραβίαση του Συντάγματος, την υποκατάσταση της κοινοβουλευτικής λειτουργίας από την εκτέλεση των τροϊκανών προσταγών και την αυτοκτονική ερήμωση της χώρας, που οδηγείται στο έσχατο σκοτάδι και την απόλυτη παρακμή.
Η ίδια φατρία των πολιτικών καθαρμάτων γέννησε, άνδρωσε και νομιμοποίησε τη χρυσή εφεδρεία του ιδεολογικού της σκότους, την οποία αναζήτησε στους βρωμερούς υπονόμους της πιο αποτρόπαιας και δολοφονικής εκδοχής του νεοναζισμού.
Όποτε οι δολοφόνοι των νεοναζί σκότωναν, εκφόβιζαν προπηλάκιζαν, εκβίαζαν και περιφρονούσαν τον μετανάστη, τον αδύναμο, τον διαφορετικό, τον αντιστεκόμενο, το μέλος της μειονότητας, εκείνοι εκτελούσαν το δυσώδες έργο του ιδεολογικού απολογητή των ειδεχθών δολοφόνων, εξομοιώνοντας τις πράξεις τους με τις ακραίες μορφές της εύλογης κοινωνικής αντίστασης και διαμαρτυρίας.
Η πολιτική μήτρα των απολογητών του ναζισμού, που συμβουλεύει την κυβερνώσα νεοφασιστική δεξιά, είναι η ίδια μήτρα των νεοναζί δολοφόνων, που σκορπίζουν το αίμα της δημοκρατίας και παραδίδουν τα παιδιά της Ελλάδας στον πιο σκοτεινό άδη της σύγχρονης πολιτικής της ιστορίας.
Και τώρα, αυτή η ίδια πολιτική φατρία των ιδεολογικών καθαρμάτων, που εκμαυλίζουν την συνταγματική τιμή της δημοκρατικής δεξιάς, με πρωτεργάτη τον Φαήλο της ερεβώδους ανοησίας, παραδίδουν πολιτικά μαθήματα εφαρμογής του νόμου και της τάξης ''από μία σοβαρή δεξιά''.
Αφού έχασαν την μαύρη ιστορική ευκαιρία της ''σοβαρής χρυσής αυγής'', που έπνιξε στο αίμα την κατοχική Ελλάδα των μνημονίων, αναζητούν τη ''νέα σοβαρή δεξιά'', η οποία θα εφαρμόσει τον νόμο ''προς όλες τις κατευθύνσεις'', τον νόμο, όμως, που η ίδια κακοποιεί και κυρίως θεσπίζει, παραβιάζοντας το Σύνταγμα, υπό καθεστώς ιδιότυπης πολιτειακής εκτροπής.
Το συνταγματικό τόξο δεν διαμορφώνεται από τις μνημονιακές παραινέσεις καταθλιπτικής ενδοτικότητας και κοινωνικής εξαθλίωσης.
Το τόξο της δημοκρατίας σφυρηλατείται από συνεπείς συνταγματικές δράσεις, απόλυτης προστασίας της εσωτερικής και εξωτερικής κυριαρχίας της Ελληνικής Δημοκρατίας και διαφύλαξης των ατομικών, πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων του λαού της, που περιστέλλονται, με νομοθετική και ναζιστική πολιτική βία, από τους εκτελεστές της βούλησης των δανειστών και της τραπεζικής συμμορίας που εκπροσωπούν και απόλυτους εκφραστές της κοινωνικής τους βίας, τη μαύρη πολιτική, ιστορική τους παρακαταθήκη : τη δολοφονική ναζιστική ''χρυσή αυγή''.
Οι φαήλοι και οι χρύσανθοι ανήκουν στον ίδιο ιστορικό υπόνομο, όπου συναντά ο δημοκρατικός πολίτης τα δολοφονικά φαντάσματα του Ρουπακιά και των στυγνών πολιτικών εγκληματιών, που τον προστάζουν ή τον καθοδηγούν.
Ιστορικό χρέος της δημοκρατικής πολιτικής κοινωνίας, σε όλο το εύρος της, από την καραμανλική δεξιά, έως την κομμουνιστική αριστερά, είναι να αναδείξει τα πολιτικά φαντάσματα του σύγχρονου πολιτικού υπόκοσμου, που άλλοτε φορούν τον μανδύα του δολοφόνου και άλλοτε παίζουν τον ρόλο του πολιτικού κήνσορα, πριν καν στεγνώσει το αίμα των θυμάτων, που οι ίδιοι έχυσαν, ύβρισαν ή κατασυκοφάντησαν.
Μία είναι η υπόσχεσή μας : ο πολιτικός υπόνομος του υποκόσμου τους θα αποτελέσει την μόνιμη και αδυσώπητη ιστορική τους κατοικία.
Θάνος Παναγιωτόπουλος
Πολιτικός Επιστήμονας - Δημοσιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου