Οι πολιτικές ενστάσεις της ΔΗΜ.ΑΡ. για την εξακολούθηση της αντισυνταγματικής είσπραξης του Ειδικού Τέλους Ακινήτων, μέσω των λογαριασμών της Δ.Ε.Η., προκαλούν πολιτική θυμηδία και κοινωνική απέχθεια, για τη σαθρή και υποκριτική αξιακή τους βάση.
Η ηγεσία της ΔΗΜ.ΑΡ., αφού πρόδωσε τους δημοκρατικούς αγώνες της Αριστεράς και αναδείχθηκε ως πολιτικό μίασμα της αριστερής ιδεολογίας, αφού στήριξε την ψήφιση και εφαρμογή όλων των μνημονιακών μέτρων της ληστρικής φορολόγησης και της οικονομικής εξαθλίωσης των Ελλήνων, αφού υποστήριξε επικοινωνιακά, για έναν ολόκληρο χρόνο, την οικονομική χρησιμότητα της σύνδεσης ενός ληστρικού, κατοχικού τέλους, με την παροχή του δημόσιου αγαθού της ηλεκτροδότησης, εγείρει σήμερα πολιτικές ενστάσεις στη μειοδοτική πλευρά της ιστορίας, με σκοπό να αποτρέψει την πλήρη αποδόμηση της εκλογικής της βάσης και να ανασχέσει την προϊούσα διάλυση του κατάπτυστου κομματικού της οργανισμού.
Η πολιτική της υποκρισία είναι ταυτόσημη με τη δωσιλογική πολιτική της πρακτική. Η επικοινωνιακή εκπροσώπηση των ηγετικών στελεχών της καθόλου δεν διαφοροποιείται από την ακροδεξιά μνημονιακή πολιτική της ''νέας δημοκρατίας'', που επιδιώκει την ευαρέσκεια των δανειστών και τη δυστυχία των Ελλήνων.
Ο Λυκούδης και ο Κεδίκογλου αποτελούν τις δύο όψεις της πολιτικής συνωμοσίας πολιτειακής υποδούλωσης και κοινωνικού εξανδραποδισμού της χώρας στους χρηματοπιστωτικούς οίκους και τις εγκληματικές τοκογλυφικές ομάδες, που εκπροσωπούνται από το τέταρτο Reich και τους ναζιστικούς πολιτικούς ταγούς του.
Η περίπτωση του Κουβέλη ανατρέχει στις πιο σκοτεινές σελίδες ιταμής προδοσίας της ιδεολογίας και των αξιών της Αριστεράς, έναντι της ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών μειοδοτικού κυβερνητισμού.
Ένα πολιτικό κόμμα πρόδηλης ασημαντότητας, που υπό άλλες ιστορικές περιστάσεις θα περνούσε εντελώς απαρατήρητο από την ιστορική καταγραφή και την πολιτική ανάλυση, αναδεικνύεται ως μειοδοτικός μοχλός και προδοτικό δεκανίκι εφαρμογής των μνημονίων, βάρβαρης επέλασης στα αγαθά του τυπικού και του κοινωνικού κράτους δικαίου και δόλιας προσχεδιασμένης επίθεσης στον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Η σημειολογία των πολιτικών εικόνων έχει εικονοκλαστική και άκρως συμβολική δύναμη : το ναζιστικό καρότσι του Σόϊμπλε σέρνεται, κατά την ελληνική εκδοχή του νέου γερμανικού οικονομικού ναζισμού, από το αριστερό δεκανίκι της ΔΗΜ.ΑΡ, που έχει καταστεί παράγοντας κοινωνικής αποσάθρωσης και κομματικός συμμέτοχος πολιτειακής εκτροπής.
Θάνος Παναγιωτόπουλος
Πολιτικός Επιστήμονας - Δημοσιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου