Το νέο μνημόνιο, που βρίσκεται στη φάση της οριστικής τεχνικής προπαρασκευής του, ολοκληρώνει την πολιτειακή υποδούλωση της χώρας στις δάνειες δυνάμεις των εγχώριων και διεθνών τοκογλύφων και επισφραγίζει την ερημοποίηση της κοινωνίας και την απόλυτη οικονομική εξαθλίωση των Ελλήνων πολιτών. Αποτελεί το πλέον ειδεχθές κείμενο προσχεδιασμένης παράδοσης της εσωτερικής και της εξωτερικής κυριαρχίας της πολιτειακής οντότητας μιας κυρίαρχης χώρας, από συγκεκριμένη φατρία εθνικών μειοδοτών και πολιτικών απατεώνων, που παζαρεύουν, ως οι έσχατοι των προδοτών, την κατάλυση της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ελευθερίας των Ελλήνων, με αντάλλαγμα την διατήρησή τους στα κέντρα πολιτικής διακυβέρνησης, τα οποία κατέλαβαν, με την παραβίαση της εντολής του εκλογικού σώματος, την διάπραξη μείζονας πολιτικής απάτης και την επιβολή ενός ιδιότυπου κοινοβουλευτικού καθεστώτος πολιτειακής εκτροπής.
Το νέο μνημόνιο συνομολογεί ότι η Ελλάδα αποδέχεται την πολιτειακή της υπαγωγή σε καθεστώς απόλυτου οικονομικού και πολιτικού ελέγχου, ο οποίος θα ασκείται από μία ομάδα κατώτερων υπαλλήλων-λογιστών, που θα υποδεικνύει στην ελληνική κυβέρνηση, με αναγκαστική επιβολή, το σύνολο των δημοσίων πολιτικών, με αποκλειστικό σκοπό την διασφάλιση και προαγωγή των τοκογλυφικών συμφερόντων της τρόϊκας των δανειστών.
Όπως συμβαίνει σε κάθε κατεχόμενη χώρα, η πηγή άσκησης της πολιτικής εξουσίας δεν θα είναι η έκφρραση της λαϊκής κυριαρχίας, αλλά η εμπιστοσύνη της τρόϊκας των κατακτητών δανειστών και εταίρων, όπως θα πιστοποιείται από τις εκθέσεις των ανεπαρκών λογιστών, που θα επιβλέπουν την εκτέλεση της επικυριαρχίας τους.
Οι διοικητικές πράξεις των οργάνων της δημόσιας διοίκησης δεν θα έχουν ως κριτήριο την εφαρμογή των καταστατικών αρχών της δημοκρατικής νομιμότητας και την προαγωγή του γενικότερου συμφέροντος του ελληνικού λαού, αλλά το περιεχόμενο τους θα καθορίζεται από τους τοποτηρητές των κατοχικών δυνάμεων, οι οποίοι θα ασκούν προνομιακά το κρατικό μονοπώλιο της υλικής βίας για την επίτευξη της κοινωνικής επιβολής τους.
Ο ελληνικός λαός δεν θα αποτελεί πλέον αξιακό στοιχείο της νομικής υπόστασης του ελληνικού κράτους, αλλά θα αντιμετωπίζεται ως πληθυσμός κατεχόμενης χώρας. Είναι ενδεικτικό, ότι στο νέο μνημόνιο δεν γίνεται χρήση των όρων ''πολίτης'' ή ''έλληνας'', για τον προσδιορισμό των φυσικών προσώπων ελληνικής καταγωγής που έχουν την ελληνική ιθαγένεια, αλλά επιλέγεται ο απρόσωπος και απαξιωτικός όρος ''πληθυσμός''. Η επιλογή του δεν είναι τυχαία. Αντίθετα, εκφράζει την βούληση των δανειστών να αποξενώσουν τους έλληνες από την αξία των προσώπων τους, ως πολιτών, δηλαδή, ως αυτοτελών πολιτειακών οντοτήτων, που καθορίζουν και ελέγχουν κυριαρχικά την πολιτειακή διαδικασία, τα θεσμικά μέσα και τις δημόσιες πολιτικές, που εφαρμόζονται στο σώμα της κοινωνίας που αυτοί συγκροτούν. Το νέο μνημόνιο, που καθιστά τους πολίτες πληθυσμό, δηλαδή, κοινωνικούς δουλοπάροικους με διεθνείς αφέντες, οργανώνει με κατοχική επιβολή, την οργάνωση, την άσκηση και το περιεχόμενο των δημοσίων πολιτικών, με αποκλειστικό κριτήριο την μετακύληση του συνόλου των δημοσίων εσόδων και των σημαντικότερων κοινωνικών πόρων στο ταμείο εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους.
Η ασφάλεια, η εθνική άμυνα, η υγεία, η παιδεία και η κοινωνική πρόνοια δεν αξιολογούνται ως ζωτικά δημόσια αγαθά που χρήζουν χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά αντιμετωπίζονται ως άχρηστα, δαπανηρά πεδία κατασπατάλησης οικονομικών πόρων, που μπορούν να χρησιμεύσουν για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δανειστών της χώρας.
Η αγορά εργασίας μετατρέπεται σε ανελέητο παζάρι εξαγοράς δουλοπάροικων, οι οποίοι θα διαθέτουν την εργατική τους δύναμη έναντι ασήμαντου επιμισθίου, το οποίο θα τους παρέχεται μόνον επειδή θεωρείται αναγκαίο μέσο για την κίνηση της αγοράς, την υποστήριξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας και κυρίως την καταβολή των ληστρικών φόρων και των πάσης φύσεως χαρατσιών, που επιβάλλονται στα φυσικά πρόσωπα.
Το πολιτικό σύστημα, διατρέχοντας την τελευταία ιστορική περίοδο της σήψης και της οριστικής αποδρομής του, είτε συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας στις δάνειες δυνάμεις, είτε παρακολουθεί με προκλητική μαλθακότητα και αμεριμνησία, την επέλευση του πολιτειακού αφανισμού της χώρας.
Ο λεγόμενος πρωθυπουργός, με παροιμιώδη ενδοτικότητα, μειοδοτική διάθεση και πολιτικό ερασιτεχνισμό, συνομολογεί την κατοχή της χώρας από τις δάνειες δυνάμεις, αρκεί η γερμανίδα αφέντρα του να του παρέχει τεχνητές αναπνοές πολιτικής επιβίωσης.
Το κατάπτυστο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου έχει προσκολλήσει τα μειοδοτικά κομάτια που του απέμειναν στην πιό προδοτική Δεξιά της νώτερης πολιτικής ιστορίας. Η ΔΗΜΑΡ, αφού έχει προηγουμένως παράσχει κοινοβουλευτική στήριξη στην αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, στη ληστρική φορολόγηση της κοινωνίας και τη δραστική περικοπή μισθών και συντάξεων, εξαθλιώνοντας τους πολίτες, υποκρίνεται ότι αντιστέκεται στην επερχόμενη φεουδαρχική αναρρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, παρά το γεγονός ότι έχει περίτρανα αποκαλύψει, για μία ακόμη φορά, ότι οι απεχθέστεροι μειοδότες είναι τα αριστερά δεκανίκια της κυβερνώσας δεξιάς.
Η αξιωματική αντιπολίτευση απολαμβάνει το θεσμικό της ρόλο, αντιδρά με "κοινοβουλευτική ωριμότητα" και περιμένει την έκρηξη της κοινωνικής αντίδρασης, που θα την οδηγήσει στην κυβερνητική εξουσία. Θεωρεί, δηλαδή, ότι το κομματικό της συμφέρον θα επωφεληθεί από τον πολιτειακό αφανισμό της χώρας και την ερήμωση της κοινωνίας.
Τα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης, με την εξαίρεση της χρυσής αυγής, που ενεργεί με συνέπεια, ως εγκληματική οργάνωση κρούσης των δυνάμεωντης εθνικής υποτέλειας στο νέο οικονομικό γερμανικό ναζισμό, αντιδρούν με πολιτικές κραυγές έκδηλης αναποτελεσματικότητας.
Η κοινωνία των πολιτών παρακολουθεί την παράσταση των δεξιών προδοτών, των αριστερών δωσιλόγων και των επίδοξων διαχειριστών της πολιτικής εξουσίας των ερειπίων, στερούμενη καθε μέρα ολοένα και περισσότερο ζωτικά κοινωνικά και οικονομικά αγαθά, ακολουθώντας τον δρόμο της εξαθλίωσης και της απόγνωσης.
Η ανάσχεση του πολιτειακού αφανισμού της Ελλάδας και η διαφύλαξη της κοινωνικής και οικονομικής αξιοπρέπειας των Ελλήνων, από τα τραπεζικά στίφη των ούνων και των πολιτικών ανδρείκελων που τους εκπροσωπούν, εξαρτάται από την σθεναρή αντίσταση των ενεργών πολιτών, που πρέπει να αποδειχθεί ασυμβίβαστη, αδάμαστη και ακατανίκητη.
Η απόλυτη άρνηση στους λόγους και τις πράξεις του κατοχικού μορφώματος που κυβερνά, με αταλάντευτη προσήλωση στις καταστατικές αξίες του εθνικού συντάγματος και του ευρωπαϊού κεκτημένου, συνιστά υπέρτατο πατριωτικό καθήκον.
Η αφύπνιση των αδιάφορων και η διαπόμπευση των προσκυνημένων θα δημιουργήσουν ένα ισχυρό κοινωνικό κίνημα ακηδεμόνευτης πολιτικής ελευθεροφροσύνης, που θα εκδιώξει τους εκπροσώπους του πολιτικού δωσιλογισμού και θα προβάλλει πειστικά και επιτακτικά το αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας, από τους διεθνείς τοκογλύφους, που κρύβονται πίσω από την γερμανίδα αφέντρα των επαίσχυντων κυβερνητικών εταίρων.
Θάνος Παναγιωτόπουλος
Πολιτικός Επιστήμονας - Δημοσιολόγος
Το νέο μνημόνιο συνομολογεί ότι η Ελλάδα αποδέχεται την πολιτειακή της υπαγωγή σε καθεστώς απόλυτου οικονομικού και πολιτικού ελέγχου, ο οποίος θα ασκείται από μία ομάδα κατώτερων υπαλλήλων-λογιστών, που θα υποδεικνύει στην ελληνική κυβέρνηση, με αναγκαστική επιβολή, το σύνολο των δημοσίων πολιτικών, με αποκλειστικό σκοπό την διασφάλιση και προαγωγή των τοκογλυφικών συμφερόντων της τρόϊκας των δανειστών.
Όπως συμβαίνει σε κάθε κατεχόμενη χώρα, η πηγή άσκησης της πολιτικής εξουσίας δεν θα είναι η έκφρραση της λαϊκής κυριαρχίας, αλλά η εμπιστοσύνη της τρόϊκας των κατακτητών δανειστών και εταίρων, όπως θα πιστοποιείται από τις εκθέσεις των ανεπαρκών λογιστών, που θα επιβλέπουν την εκτέλεση της επικυριαρχίας τους.
Οι διοικητικές πράξεις των οργάνων της δημόσιας διοίκησης δεν θα έχουν ως κριτήριο την εφαρμογή των καταστατικών αρχών της δημοκρατικής νομιμότητας και την προαγωγή του γενικότερου συμφέροντος του ελληνικού λαού, αλλά το περιεχόμενο τους θα καθορίζεται από τους τοποτηρητές των κατοχικών δυνάμεων, οι οποίοι θα ασκούν προνομιακά το κρατικό μονοπώλιο της υλικής βίας για την επίτευξη της κοινωνικής επιβολής τους.
Ο ελληνικός λαός δεν θα αποτελεί πλέον αξιακό στοιχείο της νομικής υπόστασης του ελληνικού κράτους, αλλά θα αντιμετωπίζεται ως πληθυσμός κατεχόμενης χώρας. Είναι ενδεικτικό, ότι στο νέο μνημόνιο δεν γίνεται χρήση των όρων ''πολίτης'' ή ''έλληνας'', για τον προσδιορισμό των φυσικών προσώπων ελληνικής καταγωγής που έχουν την ελληνική ιθαγένεια, αλλά επιλέγεται ο απρόσωπος και απαξιωτικός όρος ''πληθυσμός''. Η επιλογή του δεν είναι τυχαία. Αντίθετα, εκφράζει την βούληση των δανειστών να αποξενώσουν τους έλληνες από την αξία των προσώπων τους, ως πολιτών, δηλαδή, ως αυτοτελών πολιτειακών οντοτήτων, που καθορίζουν και ελέγχουν κυριαρχικά την πολιτειακή διαδικασία, τα θεσμικά μέσα και τις δημόσιες πολιτικές, που εφαρμόζονται στο σώμα της κοινωνίας που αυτοί συγκροτούν. Το νέο μνημόνιο, που καθιστά τους πολίτες πληθυσμό, δηλαδή, κοινωνικούς δουλοπάροικους με διεθνείς αφέντες, οργανώνει με κατοχική επιβολή, την οργάνωση, την άσκηση και το περιεχόμενο των δημοσίων πολιτικών, με αποκλειστικό κριτήριο την μετακύληση του συνόλου των δημοσίων εσόδων και των σημαντικότερων κοινωνικών πόρων στο ταμείο εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους.
Η ασφάλεια, η εθνική άμυνα, η υγεία, η παιδεία και η κοινωνική πρόνοια δεν αξιολογούνται ως ζωτικά δημόσια αγαθά που χρήζουν χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά αντιμετωπίζονται ως άχρηστα, δαπανηρά πεδία κατασπατάλησης οικονομικών πόρων, που μπορούν να χρησιμεύσουν για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δανειστών της χώρας.
Η αγορά εργασίας μετατρέπεται σε ανελέητο παζάρι εξαγοράς δουλοπάροικων, οι οποίοι θα διαθέτουν την εργατική τους δύναμη έναντι ασήμαντου επιμισθίου, το οποίο θα τους παρέχεται μόνον επειδή θεωρείται αναγκαίο μέσο για την κίνηση της αγοράς, την υποστήριξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας και κυρίως την καταβολή των ληστρικών φόρων και των πάσης φύσεως χαρατσιών, που επιβάλλονται στα φυσικά πρόσωπα.
Το πολιτικό σύστημα, διατρέχοντας την τελευταία ιστορική περίοδο της σήψης και της οριστικής αποδρομής του, είτε συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας στις δάνειες δυνάμεις, είτε παρακολουθεί με προκλητική μαλθακότητα και αμεριμνησία, την επέλευση του πολιτειακού αφανισμού της χώρας.
Ο λεγόμενος πρωθυπουργός, με παροιμιώδη ενδοτικότητα, μειοδοτική διάθεση και πολιτικό ερασιτεχνισμό, συνομολογεί την κατοχή της χώρας από τις δάνειες δυνάμεις, αρκεί η γερμανίδα αφέντρα του να του παρέχει τεχνητές αναπνοές πολιτικής επιβίωσης.
Το κατάπτυστο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου έχει προσκολλήσει τα μειοδοτικά κομάτια που του απέμειναν στην πιό προδοτική Δεξιά της νώτερης πολιτικής ιστορίας. Η ΔΗΜΑΡ, αφού έχει προηγουμένως παράσχει κοινοβουλευτική στήριξη στην αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, στη ληστρική φορολόγηση της κοινωνίας και τη δραστική περικοπή μισθών και συντάξεων, εξαθλιώνοντας τους πολίτες, υποκρίνεται ότι αντιστέκεται στην επερχόμενη φεουδαρχική αναρρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, παρά το γεγονός ότι έχει περίτρανα αποκαλύψει, για μία ακόμη φορά, ότι οι απεχθέστεροι μειοδότες είναι τα αριστερά δεκανίκια της κυβερνώσας δεξιάς.
Η αξιωματική αντιπολίτευση απολαμβάνει το θεσμικό της ρόλο, αντιδρά με "κοινοβουλευτική ωριμότητα" και περιμένει την έκρηξη της κοινωνικής αντίδρασης, που θα την οδηγήσει στην κυβερνητική εξουσία. Θεωρεί, δηλαδή, ότι το κομματικό της συμφέρον θα επωφεληθεί από τον πολιτειακό αφανισμό της χώρας και την ερήμωση της κοινωνίας.
Τα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης, με την εξαίρεση της χρυσής αυγής, που ενεργεί με συνέπεια, ως εγκληματική οργάνωση κρούσης των δυνάμεωντης εθνικής υποτέλειας στο νέο οικονομικό γερμανικό ναζισμό, αντιδρούν με πολιτικές κραυγές έκδηλης αναποτελεσματικότητας.
Η κοινωνία των πολιτών παρακολουθεί την παράσταση των δεξιών προδοτών, των αριστερών δωσιλόγων και των επίδοξων διαχειριστών της πολιτικής εξουσίας των ερειπίων, στερούμενη καθε μέρα ολοένα και περισσότερο ζωτικά κοινωνικά και οικονομικά αγαθά, ακολουθώντας τον δρόμο της εξαθλίωσης και της απόγνωσης.
Η ανάσχεση του πολιτειακού αφανισμού της Ελλάδας και η διαφύλαξη της κοινωνικής και οικονομικής αξιοπρέπειας των Ελλήνων, από τα τραπεζικά στίφη των ούνων και των πολιτικών ανδρείκελων που τους εκπροσωπούν, εξαρτάται από την σθεναρή αντίσταση των ενεργών πολιτών, που πρέπει να αποδειχθεί ασυμβίβαστη, αδάμαστη και ακατανίκητη.
Η απόλυτη άρνηση στους λόγους και τις πράξεις του κατοχικού μορφώματος που κυβερνά, με αταλάντευτη προσήλωση στις καταστατικές αξίες του εθνικού συντάγματος και του ευρωπαϊού κεκτημένου, συνιστά υπέρτατο πατριωτικό καθήκον.
Η αφύπνιση των αδιάφορων και η διαπόμπευση των προσκυνημένων θα δημιουργήσουν ένα ισχυρό κοινωνικό κίνημα ακηδεμόνευτης πολιτικής ελευθεροφροσύνης, που θα εκδιώξει τους εκπροσώπους του πολιτικού δωσιλογισμού και θα προβάλλει πειστικά και επιτακτικά το αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας, από τους διεθνείς τοκογλύφους, που κρύβονται πίσω από την γερμανίδα αφέντρα των επαίσχυντων κυβερνητικών εταίρων.
Θάνος Παναγιωτόπουλος
Πολιτικός Επιστήμονας - Δημοσιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου