Η ιδανική κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της κοινωνίας των πολιτών.

του Θάνου Παναγιωτόπουλου
Πολιτικού Επιστήμονα - Δημοσιολόγου

Η παρακολούθηση των συνεδριάσεων της Βουλής, κατά την τρέχουσα περίοδο, αποτυπώνει ανάγλυφα τους πολιτικούς πρωταγωνιστές της έκπτωσης του κομματικού συστήματος και αναδεικνύει τα παθογενή χαρακτηριστικά τους.
Ο πολιτικός ερασιτεχνισμός, η ημιμάθεια, η αδυναμία κατανόησης του πολιτικού αντικειμένου κάθε κοινοβουλευτικής συζήτησης, η άμετρη πολιτική και κοινωνική ανοησία, το πλεόνασμα ενδοτικότητας, η τυφλή υποταγή στα πιο μειοδοτικά προστάγματα του κόμματος, ο αντιπολιτευτικός λόγος χωρίς συγκρότηση, σοβαρότητα και επιστημονική τεκμηρίωση, η ανταλλαγή κραυγών και ύβρεων, που θυμίζουν πεδίο επίλυσης διαφορών των παραγόντων του υποκόσμου, αποτελούν κυρίαρχα στοιχεία των συμπερασμάτων που συνάγει η επιστήμη της πολιτικής ανάλυσης, αλλά και κάθε ελεύθερος και ενεργός πολίτης, που βιώνει τις συνέπειες της δραματικής παρακμής του κοινοβουλευτισμού.
Όλες αυτές οι παθογένειες έχουν προσωπικά και συλλογικά χαρακτηριστικά, που συγκροτούν το παρηκμασμένο πολιτικό πρότυπο του πολιτευτή, χωρίς προσωπική και κοινωνική αξία, που οφείλει την κοινοβουλευτική παρουσία του σε νοσηρές και σκοτεινές οικονομικές και κοινωνικές δουλείες.
Το συγκεκριμένο παρακμιακό πολιτικό προσωπικό στην πραγματικότητα γνωρίζει μόνον ομοιότητες, ανίερες και ετερόκλητες πολιτικές συμμαχίες, υποταγή σε επιχειρηματικά και οικονομικά κέντρα και τελικώς διαιωνίζει την παρουσία του, επειδή όλα τα μέλη του παράγουν την ίδια ακριβώς πολιτειακή ύβρη.
Συμπολιτεύονται και αντιπολιτεύονται με πομπώδη ευτέλεια και ανταλλάσσουν νοσηρές ανοχές και εκδουλεύσεις, τις οποίες ανταποδίδουν στη βάση της αμοιβαιότητας, όταν εναλλάσσονται στη θέση της κυβερνώσας πλειοψηφίας και της αντιπολίτευσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει την εντύπωση ότι δεν μπορεί ακόμη να αποκτήσει επίγνωση της ιστορικής πολιτικής ευθύνης του, απέναντι στη χώρα, την πολιτική της ιστορία και στις ίδιες τις αξίες του κοινοβουλευτισμού.
Γνωρίζει τι πρέπει πολιτικά να αρνηθεί και να καταγγείλει στην κοινωνία των πολιτών. Η κοινοβουλευτική του παρουσία αντιτίθεται στην παράδοση της πολιτειακής κυριαρχίας της χώρας στις δάνειες δυνάμεις και αποκαλύπτει τις πολιτικές, αστικές και ποινικές ευθύνες όλων εκείνων, που συγκροτούν την τρικομματική δωσιλογική διακυβέρνηση.
Ο πολιτικός του λόγος, όμως, δεν είναι συνήθως ομοιογενής, επαρκώς συγκροτημένος και προγραμματικά σαφής, ενώ, σε αρκετές περιπτώσεις, η πολιτική πανσπερμία των επιμέρους απόψεων των μελών του δημιουργεί σύγχυση και προκαλεί απογοήτευση στο κοινωνικό σώμα, επειδή η αξιωματική αντιπολίτευση αδυνατεί να εκφράσει, με πολιτική και επιστημονική τεκμηρίωση και καθαρότητα, την ιδεολογία της ελευθεροφροσύνης, της διαφύλαξης των συνταγματικών αξιών και της διασφάλισης των ζωτικών οικονομικών αγαθών της κοινωνίας.
Λαμπρή εξαίρεση στο πολιτικό φαινόμενο της βαριάς έκπτωσης της κοινοβουλευτικής δράσης του πολιτικού προσωπικού αποτελεί η περίπτωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου. 
Η άρτια επιστημονική της κατάρτιση, η ιδιαίτερη γνωστική της συγκρότηση, η ικανότητά της να προσαρμόζεται στις πιο απαιτητικές αναγκαιότητες της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, το ελεύθερο φρόνημά της, η ουσιαστική ρητορική της ικανότητα και κυρίως, η αδάμαστη θέλησή της να συγκρούεται χωρίς όρια με τους εκπροσώπους του πολιτικού υποκόσμου και των οικονομικών και δημοσιογραφικών ερεισμάτων του, τα κομματικά τσιράκια των δανειστών και εταίρων και τον βόρβορο της εθνικής μειοδοσίας, καθιστά την κοινοβουλευτική της παρουσία ιδανική εκπροσώπηση της κοινωνίας των πολιτών. Η μαχητική και αξιοθαύμαστη μέχρι σήμερα κοινοβουλευτική της πορεία και η ταύτισή της με την πολιτική και κοινωνική αλήθεια προκαλεί τον φθόνο, τον πολιτικό πανικό και την εκδήλωση ακραίας πολιτικής μισαλλοδοξίας από τους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος που σαπίζει, για την αποκάλυψη της εγκληματικής του δράσης, με αμάχητη νομική τεκμηρίωση και ακατάλυτο πολιτικό σθένος.
Ο ΣΎΡΙΖΑ οφείλει να καταστήσει την προσωπική κοινοβουλευτική της παρουσία αξιακή κομματική του λειτουργία και να συγκροτήσει την εφαρμογή του πολιτικού του προγράμματος και την αποτελεσματικότητα της κοινωνικής του δράσης, με επίκεντρο την χαρισματική κοινοβουλευτική παρουσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου, κατά τρόπο ώστε να ανταποκριθεί με πολιτική πληρότητα στις δραματικές ανάγκες της κοινωνίας που χειμάζεται, από την επονείδιστη επέλαση  των μνημονιακών δυνάμεων στα θέσμια και τα ζωτικά αγαθά των πολιτών.