Ο κοινωνικός δωσιλογισμός αποτελεί αδιαμφισβήτητα εγγενές στοιχείο της εθνικής ιστορικής πορείας, το οποίο εκδηλώθηκε και γιγαντώθηκε σε χρονικές περιόδους πολιτειακής εκτροπής, κατοχής της χώρας από ξένες δυνάμεις και διαμόρφωσης πολιτικού κλίματος κοινωνικού διχασμού.
Η οικονομική κατοχή της χώρας από τις μνημονιακές δυνάμεις, διεθνείς και εγχώριες, αναζήτησε σύντομα πρόθυμους κοινωνικούς συμμάχους στην πανεπιστημιακή κοινότητα, στη δημοσιογραφία και στις παρυφές της δημόσιας διοίκησης με το πολιτικό σύστημα.
Ο παραδοσιακός κουκουλοφόρος, που έδειχνε κατά τη γερμανική κατοχή, με το προδοτικό του δάχτυλο, τον επόμενο μάρτυρα της ναζιστικής θηριωδίας, έδωσε τη θέση του στον καλοντυμένο καθηγητή οικονομικών, που δεν χρησιμοποιεί ως προδοτικό ένδυμα τη μαύρη κουκούλα, αλλά την αργυρώνητη γραβάτα της εγκληματικής διαπλοκής και διαφθοράς.
Ο νέος τύπος του κουκουλοφόρου, συνεργάτη του νέου γερμανικού οικονομικού ναζισμού, διατυπώνει ''επιστημονικό λόγο'' άμετρης βλακείας και ασυναρτησίας, ψευδολογίας και παραπλάνησης, με τον οποίο εκθειάζει την οικονομική ερημοποίηση της κοινωνίας, την κατάλυση της πολιτειακής κυριαρχίας της χώρας και τη βάναυση οικονομική δουλοποίηση του ελληνικού λαού, επειδή η οικονομική εξαθλίωση ενισχύει την ανταγωνιστικότητα και ευνοεί την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις.
Οι περισπούδαστοι αυτοί αναλυτές, που αποδίδουν τις αιτίες της οικονομικής κρίσης στον υπέρογκο κατώτατο μισθό των 586 ευρώ, διαπλέκονται με παρακμιακά κυβερνητικά κέντρα, με διεφθαρμένα πολιτικά κόμματα, τα στελέχη των οποίων ήδη κοσμούν τα σωφρονιστικά καταστήματα, συνδέονται με φανερές και υπόγειες διαδρομές χρηματοπιστωτικών κέντρων, περιώνυμων ιδρυμάτων και οίκων αξιολόγησης, εκπροσωπώντας το εγκληματικό φάντασμα, που οι ίδιοι ονομάζουν "οι αγορές''!
Η εφαρμογή των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων επέφερε τη σύσταση θέσεων ιδιότυπης πολιτικής καμαρίλας, που συγκροτεί τα νέα μνημονιακά τζάκια.
Τα μέλη της καταλαμβάνουν θέσεις γενικών γραμματέων υπουργείων, πολιτικών συμβούλων, οικονομικών αναλυτών και στοχαστών της εθνικής υποτέλειας, προέδρων και μελών διοικητικών συμβουλίων δημοσίων φορέων και οργανισμών, που εκποιούν τον εθνικό πλούτο, οι οποίοι εκφράζουν ως προσωπικές τους απόψεις τα βάρβαρα μελλοντικά προστάγματα της τρόϊκας των δανειστών και προετοιμάζουν το έδαφος για την επιβολή τους.
Το φαινόμενο "Μέργου" αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση της προσχεδιασμένης δράσης της νέας πολιτικής καμαρίλας : το σαμαρικό στουρνάρι αναθέτει στον πανεπιστημιακό απολογητή της μνημονιακής κατοχής, που ασκεί καθήκοντα γενικού γραμματέα στο υπουργείο οικονομικών, να εκφράσει προσωπικές θέσεις, ως οικονομικός αναλυτής, οι οποίες αφού καταδικάζονται από το στουρνάρειο άγος του πολιτικού συστήματος, στη συνέχεια επικυρώνονται, με πανηγυρικό τρόπο, από τον αρμόδιο κοινοτικό επίτροπο, αναμένοντας τη μελλοντική επιβολή τους, ως προαπαιτούμενου καταβολής της επόμενης δανειακής δόσης και διαμόρφωσης ευνοϊκών συνθηκών της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Ταυτόχρονα, η διοικητική καμαρίλα διαλύει τον διοικητικό ιστό της χώρας και αποσκοπεί να παραδώσει τη διοικητική διακυβέρνηση στους εκπροσώπους των δανειστών, αντικαθιστώντας την εφαρμογή της συνταγματικής νομιμότητας από το βαρβαρικό δίκαιο του νέου γερμανικού ναζισμού, που θεσμοθετούν η Μέρκελ, ο Σόϊμπλε και οι πολιτικοί τους εταίροι.
Η δημόσια διοίκηση δεν εγγυάται πλέον την κανονική και αδιάλειπτη παραγωγή των θεσμικών και κοινωνικών αγαθών, που συνάπτονται με τη λειτουργία του τυπικού και του κοινωνικού κράτους δικαίου, αλλά ενεργεί και δρα υπό συνθήκες πολιτειακής εκτροπής, ως παραγωγός και εκδότης διοικητικών πράξεων ευθείας και πρόδηλης αντισυνταγματικότητας, που επιβάλλουν στους πολίτες ληστρικούς φόρους και τέλη και τους απειλούν με δήμευση της ιδιοκτησίας τους και κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων, εάν δεν καταστούν υπάκουοι και πειθήνιοι δουλοπάροικοι.
Οι ορδές των διεθνών ''επιστημονικών'' οικονομικών και διοικητικών συμβούλων, που προτείνουν αναδιαρθρώσεις και μεταρρυθμίσεις, οι οποίες επιτείνουν την αποσάρθρωση της δημόσιας λειτουργίας και εμπλουτίζουν τη γραφειοκρατική της εσωστρέφεια, επιδιώκουν στην πραγματικότητα να καταργήσουν την κοινωνική αποστολή του κράτους και να το καταστήσουν ληστρικό εισπρακτικό μηχανισμό, που θα αποδίδει, με την άσκηση κάθε μορφής βίας, τους κοινωνικούς και οικονομικούς πόρους του ελληνικού λαού και της χώρας στους δανειστές.
Η νέα καμαρίλα του μνημονίου εμπλουτίζει με τρόπο ειδεχθή και επαίσχυντο την κοινωνική ιστορία του εθνικού δωσιλογισμού και διαφθείρει με τη φαυλότητα και τη διαπλοκή της την ακαδημαϊκή κοινότητα και τη διοικητική λειτουργία, δημιουργώντας μνημεία πνευματικής και ηθικής αναξιότητας και μειοδοτικής διοικητικής απαξίας.
Θάνος Παναγιωτόπουλος
Πολιτικός Επιστήμονας - Δημοσιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου