Τρομοκρατείστε το φόβο!

Η κοινωνική μας καθημερινότητα έχει αποκτήσει μια στενή και ιδιότυπη σχέση με τον κοινωνικό και οικονομικό τρόμο.
Τα ατομικά δικαιώματα περιστέλλονται, οι πολιτικές ελευθερίες προσβάλλονται με βαναυσότητα και η ιδέα της πολιτικής κοινωνίας, που λειτουργεί σύμφωνα με τη δημοκρατική αρχή, υποκαθίσταται από την επιβολή της άδηλης θεσμικής έκφρασης των αγορών και των πολιτικών εκπροσώπων τους, που επιδιώκουν, χωρίς πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση, τη λογιστική ευημερία και την ανθρώπινη δυστυχία.

Κάθε μέρα που περνά, η καθημερινότητά μας αποξενώνεται ολοένα και περισσότερο από τις αξίες της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας.
Επιχειρούν να μας πείσουν ότι η ιδιότητα του πολίτη ταυτίζεται με το απρόσωπο υποκείμενο του οικονομικού υπηκόου, που αποτελεί άβουλη μηχανή απόδοσης ληστρικών και εξοντωτικών φόρων και αποστερείται κάθε έννοιας κοινωνικής παροχής και ασφάλειας, η οποία συνδέεται με τις θεμελιώδεις λειτουργίες του ευνομούμενου κράτους.
Όποιος αποποιείται τον κοινωνικό ρόλο του άβουλου οικονομικού υποκειμένου, που αποδέχεται στωϊκά τις συνθήκες του έκτακτου κατοχικού καταναγκασμού, είναι εχθρός του κράτους, αντιστρατεύεται το εθνικό συμφέρον, δεν αντιλαμβάνεται ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης οικονομικής ανάγκης και επιβουλεύεται την κοινωνική συνοχή και τη διαδικασία της οικονομικής ανάκαμψης.
Το τρομοκρατικό σπιράλ της οικονομικής πολιτικής, της αστυνομικής καταστολής, της γκεμπελικής πολιτικής επικοινωνίας και της αποθέωσης του δόγματος της μνημονιακής υποτέλειας, ως αναπόδραστης συνέπειας των πολιτικών και οικονομικών αμαρτιών της ελληνικής κοινωνίας, έχει υφάνει ένα μαύρο πέπλο οικονομικού πανικού και κοινωνικού φόβου, που συμπυκνώνεται στην έκφραση ''ό,τι κι αν κάνουμε, όσο κι άν αντιδράσουμε είμαστε καταδικασμένοι''.
Το δόγμα της εθνικής ταπείνωσης και της καταθλιπτικής αποδοχής της συντελούμενης κατάλυσης των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών θεσμών της δημοκρατίας είναι περισσότερο επικίνδυνο από το επαχθέστερο μέτρο της μνημονιακής βαρβαρότητας.
Δημιουργεί το πολιτικό πρότυπο του σύγχρονου οικονομικού δούλου, ο οποίος σύρεται στο σκλαβοπάζαρο της μνημονιακής αγοράς εργασίας και συναινεί με φοβική σιωπή στην κατάλυση των θεμελιωδών πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων, που συγκροτούν την έννοια του δυτικού πολιτικού  πολιτισμού, αλλά και αυτής της ίδιας της δημοκρατίας.

Το σχέδιο είναι δόλιο και επαρκώς μελετημένο.
Η οικονομική στέρηση θα θεωρείται από την κοινωνία προτιμότερη από την εξαθλίωση και η ατομική και κοινωνική πενία θα επιλέγεται από τον λιμό και τον αφανισμό.
Αν είμαστε υπάκουοι, αν καταστούμε πολιτικά και οικονομικά ζόμπι, θα μας επιφυλάσσουν το σχετικό κακό της απόλυτης καταστροφής, ενώ πάντα θα επαπειλείται η αναρχία, η κυριαρχία του εγκλήματος και η πλήρης κοινωνική καταστροφή, εάν αρνούμαστε να υποταχθούμε, αν επιδείξουμε αντίθεση και σθένος ελεύθερων ανθρώπων.

Η ίδια η αξία του ανθρώπου δείχνει το δρόμο της συντριβής του πολιτικού σπιράλ της εθνικής υποτέλειας και της προσωπικής ταπείνωσης των ελλήνων πολιτών.
Αν κάθε μέρα συλλογιστείς πόσο απέχουν οι επιλογές και οι κοινωνικοί καταναγκασμοί της ζωής σου από τις αξίες της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας, αμέσως θα αντιληφθείς αν είσαι ακόμη πολίτης, αν η αναπνοή, η σκέψη και ο στοχασμός σου είναι αδούλωτος και αδέσμευτος ή αποτελείς τη σύγχρονη ανθρώπινη ύλη του νέου γερμανικού οικονομικού ναζισμού και των προδοτικών πολιτικών εκπροσώπων του.
Αν ξαφνικά διαπιστώσεις ότι η παρηκμασμένη κουλτούρα της γαλλικής πολιτικής σε θεωρεί ανταγωνιστικό εργατικό είδος, εξαιτίας της απαξίωσης της εργατικής σου δύναμης, τότε ξέρεις ότι δεν είσαι πια πολίτης, είσαι οικονομικός υπήκοος, είσαι πολιτικός δουλοπάροικος, είσαι συνένοχος του προσωπικού σου, αλλά και του κοινωνικού αφανισμού.
Και όταν προσδιορίσεις τη θέση σου στο αξιακό τοπίο της ιστορίας, επιλέγεις την ανασφάλεια της ελευθερίας ή την ασφάλεια της μιζέριας, της κατάθλιψης, της ατομικής και κοινωνικής υποταγής, της εθνικής ταπείνωσης και της πολιτειακής σου υποδούλωσης.

Μόνον η συντριβή του φόβου θα τρομοκρατήσει οριστικά και αναπόδραστα τον πολιτικό και κοινωνικό εσμό που τον παράγει, τον διασπείρει και επενδύει στη νοσηρή κοινωνική του λειτουργία.
Η γνώση των αξιών της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της ελεύθερης αντιθετικής συμμετοχής χαράζει το μονοπάτι της ελπίδας και αποτελεί απόλυτη εγγύηση της νικηφόρας δημοκρατίας.


Θάνος Παναγιωτόπουλος
Πολιτικός Επιστήμονας - Δημοσιολόγος