Οι βασανιστές της Δημοκρατίας.

Οι θεμελιώδεις δικονομικές εγγυήσεις προστασίας των κατηγορουμένων αποτελούν απαραβίαστη αξιακή βάση της δικαιοκρατικής λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Ο δράστης εγκληματικής συμπεριφοράς, είτε κινείται στο χώρο του κοινού ποινικού δικαίου είτε διαπράττει εγκλήματα τρομοκρατικής βίας, από τη στιγμή της σύλληψής του και της απόδοσης σε αυτόν της ιδιότητας του κατηγορουμένου, είναι υποκείμενο συγκεκριμένων δικαιωμάτων, που είναι απαραβίαστα.
Η προστασία της σωματικής του ακεραιότητας, ο σεβασμός της αξιοπρέπειάς του, το δικαίωμά του στην απόλυτη σιωπή, ακόμη και στο ψεύδος κατά τη διαδικασία της ανάκρισης, για την υπεράσπιση του εαυτού του, συνιστούν θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα, που είναι συνυφασμένα με την ίδια τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών.

Αντίθετα, ο βασανισμός των προσώπων που συλλαμβάνονται, ως αστυνομική μέθοδος τιμωρίας και ανακριτική διαδικασία, καταργούν την ίδια την αξιακή ιδιοσυστασία της δημοκρατίας και υποκαθιστούν τη λειτουργία των θεσμών της, με τη βαρβαρότητα της αστυνομικής εκδίκησης, τη μισαλλόδοξη και εξωθεσμική εγκληματική εμπάθεια, και μετατρέπουν τη  νόμιμη κατασταλτική και δικαιοκρατική λειτουργία της δημοκρατικής πολιτείας σε ιδιωτεύουσα παραβατική διαδικασία, η οποία απαξιώνει τους θεσμούς, αποδομεί το κοινωνικό κύρος της δημοκρατίας και παρέχει άλλοθι για την εκδήλωση νέας, ειδεχθέστερης και ενδεχομένως τυφλής τρομοκρατικής βίας.

Τα σημάδια βασανισμού και βάναυσης κακοποίησης, που φέρουν οι συλληφθέντες δράστες των εγκληματικών πράξεων στη Βελβενδό Κοζάνης, αποκαλύπτουν την παντελή αποξένωση των πρακτικών της Αστυνομίας και της ανιστόρητης πολιτικής της ηγεσίας, από τη δικαιοκρατική λειτουργία της Δημοκρατίας.

Οι προαναφερόμενοι δράστες, αμέσως μετά τη σύλληψή τους και της απόδοσης σε αυτούς της ιδιότητας των κατηγορουμένων, έπρεπε να τύχουν της ευλαβικής και τυπολατρικής εφαρμογής των δικονομικών εγγυήσεων προστασίας των δικαιωμάτων τους, που απολαμβάνει στο καθεστώς της δημοκρατικής νομιμότητας κάθε κατηγορούμενος πολίτης, για την άσκηση παράνομης συμπεριφοράς.
Με τον τρόπο αυτό, η δημοκρατική λειτουργία θα αποδείκνυε ότι οι δικαιοκρατικές διαδικασίες της δεν αποτελούν νεκρό γράμμα ή παγωμένο τύπο, που χρησιμοποιείται με κριτήρια πολιτικού ωφελιμισμού και θα παρέδιδε στους δράστες υψηλά μαθήματα αισθητικής, νομικού πολιτισμού και κοινωνικής ηθικής.

Αντίθετα, η συμπεριφορά του πολιτειακώς εκτρεπόμενου χωροφύλακα, που καταλύει τις οργανωτικές βάσεις του κράτους δικαίου και ενεργεί ως κρατικός βασανιστής και ιδεολογικός εκδικητής των κατηγορουμένων, κηρύττει το ιδεολογικό μίσος, την αστυνομική αναξιότητα, τη βάρβαρη αμάθεια και μετατρέπει τη δημοκρατία σε φοβικό μόρφωμα εξωθεσμικών δράσεων.

Η ανεξάρτητη δικαστική λειτουργία οφείλει άμεσα να διερευνήσει τις ενδεχόμενες ευθύνες των αστυνομικών οργάνων, ώστε να καταδειχθεί εάν ενήργησαν ως παραβατικοί εκδικητικοί βασανιστές, καταλύοντας την έννομη τάξη, αλλά και αυτόν το σκληρό πυρήνα του νομικού πολιτισμού της δημοκρατικής νομιμότητας, και να επιφυλάξουν τον προσήκοντα ποινικό καταλογισμό, σε όσους επίορκους αστυνομικούς υπαλλήλους θεωρούν το κράτος τσιφλίκι τους, τους κατηγορουμένους υποκείμενα βασανισμού και την ίδια τη δημοκρατία έρμαιο της αμάθειας, της βαρβαρότητας και της μισαλλοδοξίας τους.

Οι ελεύθεροι πολίτες οφείλουν να προστατεύσουν τη  δημοκρατική κοινωνία, από την άσκηση τρομοκρατικής βίας και ταυτόχρονα να επιδιώξουν και να επιβάλλουν την ακραιφνή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, επιτάσσοντας την κάθαρση του πολιτικού συστήματος και τη μεταρρυθμιστική ανάταξή του, κατά τρόπο ώστε η τρέχουσα βαθιά σήψη και εγκληματική διαφθορά του να μην παρέχει άλλοθι στην άνθηση και διάδοση του φαινομένου της τρομοκρατίας, ως πολιτικής και κοινωνικής στάσης.  

Θάνος Παναγιωτόπουλος
Πολιτικός Επιστήμονας - Δημοσιολόγος