Η μνημονιακή κατοχή δεν έχει καταργήσει μόνο τα τυπικά και ουσιαστικά χαρακτηριστικά της δημοσιονομικής ανεξαρτησίας και της πολιτειακής κυριαρχίας της Ελλάδας, αλλά κυρίως έχει εισάγει ένα νέο τύπο ηθικού και υλικού εξανδραποδισμού των ανθρώπων, ο οποίος έχει μεταλλάξει, κατά δραματικό τρόπο, την έννοια του ελεύθερου πολίτη, στο νέο είδος του κοινωνικού απελεύθερου, που ονομάζεται ''φόρος υποτέλειας''.
Τα προστάγματα της μνημονιακής κατοχής αξιολογούν τη φυσική και πολιτική υπόσταση κάθε Έλληνα, αποκλειστικώς ως φοροδοτική οντότητα, δηλαδή, ως υποκείμενο απόλυτου οικονομικού καταναγκασμού, που υποχρεώνεται, με την άσκηση ακραίας πολιτικής βίας, να διαθέτει τα ζωτικά αγαθά του, τα πατρογονικά του υπάρχοντα, τα όνειρα, αλλά και την ίδια την υπόσταση της δημοκρατίας του, στις αδηφάγες ανάγκες της εγκληματικής συμμορίας των χρηματοοικονομικών κέντρων, που επιδιώκουν να ασκήσουν, χωρίς καμία νομιμοποίηση, τη διακυβέρνηση των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Διεθνών Οικονομικών Οργανισμών.
Σε κάθε ''επίσκεψη'' της τρόϊκας των δανειστών, οι Έλληνες πολίτες, ως ζωντανοί φόροι υποτέλειας, καλούνται να καταβάλλουν βαρύ φόρο αίματος και πολιτικής ελευθερίας, με αντάλλαγμα την επαχθή δανειακή χρηματοδότηση της παραμονής στα κέντρα της εξουσίας όλων εκείνων, που συγκροτούν τη νέα πολιτική τάξη των κομματικών απατεώνων, των εθνικών μειοδοτών και των καταχραστών του δημοσίου χρήματος, οι οποίοι είναι οι αίτιοι, οι δημιουργοί και οι εγγυητές της διαιώνισης της οικονομικής κρίσης.
Η δανειακή αυτή χρηματοδότηση της πολιτικής επιβίωσης των δεσμωτών της δημοκρατίας εμφανίζεται ως αναγκαία και απαράβατη συνθήκη της λειτουργίας του ελληνικού κράτους, το οποίο χωρίς αυτήν δεν μπορεί να εκτελέσει τις στοιχειώδεις κοινωνικές λειτουργίες του.
Στην πραγματικότητα, όμως, οι δανειακές δόσεις αποτελούν την πολιτική μίζα της κρίσης, που διαμορφώνουν και διαιωνίζουν τα πολιτικά κόμματα και οι κοινωνικοί παράγοντες, που κηρύττουν, χωρίς ιστορική διακοπή, την εθνική αναγκαιότητα της πολιτειακής υποτέλειας, της κοινωνικής κατάθλιψης και της οικονομικής εξαθλίωσης.
Ο νέος τύπος της πολιτικής και οικονομικής δουλείας καθιστά τη δημοκρατία καινοφανές πολιτικό σύστημα, που λειτουργεί χωρίς κανόνες κοινωνικής προστασίας των πολιτών και αποτελεί χρεοκοπημένο μέσο τυπικής νομιμοποίησης των εκτελεστών της βούλησης των δανειστών, που δεν ασκούν εθνική δημόσια εξουσία, αλλά εκτελούν κατοχικές εντολές βάρβαρων οικονομικών εισβολέων.
Η αποκατάσταση της κοινωνικής και οικονομικής μας ελευθερίας ταυτίζεται με την αποκατάσταση της πολιτειακής κυριαρχίας της Ελληνικής Δημοκρατίας και δεν μπορεί να επιδιωχθεί με τα παραδοσιακά μέσα συλλογικής αντίδρασης και κοινωνικής διαμαρτυρίας.
Το πρώτο βήμα για τη νέα ιστορική πορεία του ελληνισμού, προς την εθνική αυτοδιάθεση και την κατάκτηση της πολιτειακής του ανεξαρτησίας, είναι η πραγμάτωση της ιστορικής αυτοσυνειδησίας των Ελλήνων, ως ελεύθερων πολιτών και όχι ως άβουλων υπηκόων.
Η διαδικασία αυτή είναι δυσχερής και επώδυνη, επειδή προϋποθέτει τη δύσκολη μετάβαση των Ελλήνων από την ιδιότητα του πολιτικού πελάτη-ψηφοφόρου στη συγκροτημένη πολιτειακή οντότητα του ελεύθερου πολίτη, που αναγνωρίζει τις αξίες της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της κοινωνικής του αυτοδιάθεσης, ως υπέρτατα αδιαπραγμάτευτα αγαθά και αρθρώνει αδέσμευτο λόγο δημιουργικής και ελεγκτικής πολιτειακής συμμετοχής, χωρίς να περιορίζεται από πολιτικές δουλείες, οικονομικούς εκβιασμούς και κομματικές εξαρτήσεις.
Η μετάλλαξη της πολιτειακής οντότητας του μοναδικού πολιτικού υποκειμένου της Δημοκρατίας, του ενεργού πολίτη, θα διαμορφώσει και θα ενδυναμώσει ένα αδέσμευτο κίνημα κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ελευθερίας, που θα καθοδηγήσει την πολιτική διαδικασία, θα οδηγήσει τους δωσίλογους στο φυσικό τους χώρο της δημόσιας αποπομπής και θα επιβάλλει τη θέσπιση κανόνων θεσμικής ανάταξης του πολιτικού συστήματος και μεταρρυθμιστικής κάθαρσης του κομματικού φαινομένου.
Το ίδιο κίνημα των ελεύθερων πολιτών θα διατρανώσει, με τη συγκροτημένη απόλυτη πολιτική και κοινωνική του αντίθεση, ότι οι Έλληνες πολίτες δεν είναι φόροι υποτέλειας, δεν αποτελούν το τίμημα του κοινωνικού αίματος, για τον ιδιότυπο εξαγνισμό και τη συλλογική τιμωρία της πολιτικής αναξιότητας και της κομματικής διαφθοράς και θα χαρακτηρίσει τους κατάπτυστους εκπροσώπους των δανειστών, ανεπιθύμητα πρόσωπα και θα τους εκδιώξει από το εθνικό έδαφος, με την επίσημη πολιτειακή χλεύη, που αρμόζει στην αθλιότητά τους.
Μέχρι να πραγματωθεί ο στόχος της ιστορικής αυτοσυνειδησίας των Ελλήνων ως ελεύθερων πολιτών, εκείνοι που πάντοτε πρωτοπορούν στη διαμόρφωση των νέων δρόμων της πολιτικής και κοινωνικής ελευθερίας πρέπει να δείξουν τη νέα αξιακή κατεύθυνση της ιστορίας: η εμπνευσμένη ατομική και συλλογική αντίθεση στην πολιτική δράση, στην πολιτική επικοινωνία, στη στρατηγική και στην τρέχουσα πολιτική ρητορική των εκπροσώπων της μνημονιακής βαρβαρότητας πρέπει να είναι διακριτή, συγκροτημένη, γνωστικά και πολιτικά ομοιογενής, εμφατική και άκαμπτη.
Αν αγνοήσουμε τα αποτελέσματα των μειοδοτικών τους πράξεων, αν οργανώσουμε τη ζωή μας ως ελεύθεροι πολίτες και όχι ως υπήκοοι, που καταντούν φόροι υποτέλειας, η συλλογική δράση αποκατάστασης της δημοκρατικής νομιμότητας θα αποτελέσει σύντομα τη νέα πολιτειακή προοπτική του χειμαζόμενου ελληνισμού.
Θάνος Παναγιωτόπουλος
Νομικός και Πολιτικός Επιστήμονας - Δημοσιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου