Όταν διορίζονται οι υπουργοί των κυβερνήσεων της περιόδου της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, υπόσχονται πίστη στο Σύνταγμα και τους νόμους. Δηλώνουν, δηλαδή, ότι η άσκηση των καθηκόντων τους θα διέπεται από τις συνταγματικές διατάξεις και δεν θα εκτρέπεται σε πολιτειακές συμπεριφορές, που προσβάλλουν τη θεσμική λειτουργία των οργανωτικών δομών του πολιτεύματος και δεν θα στρέφονται κατά των πολιτικών δικαιωμάτων, των ατομικών ελευθεριών και των ζωτικών κοινωνικών αγαθών των πολιτών.
Η τυπική αυτή παραδοχή, η οποία όμως αποτελεί την κορωνίδα της πολιτειακής τάξης, ποτέ δεν αμφισβητήθηκε, από το 1974 μέχρι σήμερα.
Ποτέ, κατά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, μέλος της συνταγματικής κυβέρνησης της χώρας δεν παρακίνησε, με δημόσια δήλωσή του, στελέχη δημοσίων οργανισμών και επιχειρήσεων να επιδείξουν απείθεια στις δεσμευτικές καταψηφιστικές διατάξεις εκτελεστής δικαστικής απόφασης και ποτέ πολιτικό στέλεχος, κατά την άσκηση κυβερνητικής εξουσίας, δεν διανοήθηκε να ισχυριστεί ότι η αυθαίρετη βούλησή του, ως παράγοντα άσκησης της εκτελεστικής εξουσίας, κατισχύει και ουσιαστικά καταργεί τις αποφάσεις των δικαστηρίων.
Επειδή, τα συνταγματικά και νομικά επιχειρήματα έχουν επαρκώς διατυπωθεί και πλέον περιττεύουν ........
Κατά το εθνοσωτήριο έτος 2012, εμφανίστηκε ληστρικός συμμορίτης, μεταμφιεσμένος σε νομιμόφρονα υπουργό κοινοβουλευτικής κυβέρνησης, με τυπική δημοκρατική νομιμοποίηση.
Μας γνωστοποίησε, με το θράσος ειδεχθούς παραβατικού ιδιώτη, ότι υπεράνω των συνταγματικών θεσμών βρίσκεται η πατριωτική βούλησή του, η οποία αποτελεί το θεμέλιο του πολιτεύματος και μας απείλησε ότι, εάν δεν αποδεχθούμε τους φόρους, τα χαράτσια και τις πολιτειακές προσβολές που μας υποβάλλει, τότε ως απόλυτος πολιτειακός κυρίαρχος θα μας επιβάλλει νέα επαχθέστερα μέτρα και θα καταστήσει την καθημερινότητά μας ακόμα πιο δυσοίωνη, απελπιστικά πιο σκοτεινή!
Στην πραγματικότητα πρόκειται για πολιτειακό ανέκδοτο.
Ένας τραπεζικός καραγκιόζης, που ορίστηκε υπουργός οικονομικής υποτέλειας, από τους συνεργαζόμενους τρικομματικούς προδότες, αποφασίζει και διατάζει, με τη φαιδρότητα και τη γραφικότητα του κλόουν, που προκαλεί θυμηδία και οίκτο.
Πώς το άθλιο αυτό ανθρωπάκι διανοήθηκε ότι μπορεί να υποκαθιστά τους θεσμούς και να προβαίνει σε διαγγέλματα ληστή της άγριας δύσης που καταλαμβάνει το σαλούν, πώς το συγκεκριμένο διανοητικό, ηθικό και πολιτικό πρωτόπλασμα σχημάτισε την εντύπωση ότι θα κουνά το μαστίγιο της μνημονιακής υποτέλειας και εμείς θα τον ευχαριστούμε, ως υπάκουοι δουλοπάροικοι, για τις πολύτιμες βουρδουλιές του;
Το κατάπτυστο πολιτικό υποκείμενο του υπουργού οικονομικών τελεί διαρκώς πολιτικά εγκλήματα διακεκριμένης συνταγματικής εκτροπής, παρακινεί στελέχη του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα να ακολουθήσουν την εκτροπή του και είναι πλέον επικίνδυνος για την ομαλή λειτουργία της συνταγματικής τάξης και την καταστατική συνεργασία των παραγόντων των κρατικών λειτουργιών.
Ενεργεί ως εξωθεσμικός και παρακρατικός παράγοντας διασποράς οικονομικής τρομοκρατίας, παράγει ειδήσεις και μηνύματα οικονομικού πανικού και έχει καταστήσει την ελληνική κοινωνία ιδιότυπη φυλακή των ίδιων των πολιτών της.
Και όλα αυτά για να φανεί αντάξιος της προδοτικής του αποστολής.
Εκτελεί με δόλια ενδοτικότητα τα προστάγματα του νέου οικονομικού γερμανικού ναζισμού και του διεφθαρμένου τραπεζικού κατεστημένου που αυτός εκπροσωπεί, και αποτελεί την αιχμή των δυνάμεων του σκότους στην κατάπτυστη κυβέρνηση των δωσίλογων.
Εκείνος δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα της χώρας και εμείς δεν τον αναγνωρίζουμε ως υπουργό οικονομικών της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Τον θεωρούμε ειδεχθή παραβατικό ιδιώτη, που παραβιάζει εκ προθέσεως το Σύνταγμα και προβαίνει σε ληστρικές πράξεις κατά των πολιτών, χλευάζοντας τη Δικαιοσύνη, με σκοπό να παραδώσει τα θέσμια και τα ζωτικά οικονομικά και κοινωνικά αγαθά μας στις δάνειες δυνάμεις.
Του απονέμουμε την πολιτειακή και κοινωνική απαξία που αρμόζει στην αμετροέπεια της φαυλότητάς του.
Παραδίδουμε την προδοτική του συνεισφορά στον καιάδα της ιστορίας και τον πληροφορούμε ότι αξιολογούμε κάθε αντιπαράθεση, με τα κατάπτυστα έργα και τις επαίσχυντες ημέρες του, ως υπέρτατη υποχρέωση δημοκρατικής νομιμότητας.
Θάνος Παναγιωτόπουλος
Πολιτικός Επιστήμονας - Δημοσιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου