Η απόφαση του Αρείου Πάγου να αναστείλει, μέχρι τη διεξαγωγή της κύριας δίκης, την εκτέλεση της ιστορικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία κρίθηκε παράνομη και αντισυνταγματική η επιβολή, βεβαίωση και είσπραξη του ειδικού τέλους ακινήτων (Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε.), μέσω των λογαριασμών της Δ.Ε.Η., δεν έκρινε την ουσία της υπόθεσης, αλλά απλώς παρείχε την απαράδεκτη χρονική ευχέρεια στο δημόσιο, να εισπράξει τις υπολειπόμενες δόσεις του εν λόγω τέλους, το πέρας των οποίων από πραγματική σύμπτωση ταυτίζεται με τον χρόνο διεξαγωγής της τακτικής διαδικασίας, ενώπιον του ανωτάτου δικαστηρίου.
Μετά την συγκεκριμένη δικαστηριακή εξέλιξη, η κοινωνία των ελεύθερων πολιτών επανέρχεται στα συνταγματικά, νομικά και ουσιαστικά επιχειρήματα, με τα οποία μέχρι σήμερα τεκμηρίωσε την άρνησή της να αποδεχθεί την μνημονιακή οικονομική εξαθλίωση και κοινωνική υποδούλωση, τα οποία άλλωστε διαλαμβάνονται αναλυτικά στο αιτιολογικό τμήμα της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, ως επιβεβαίωση της ορθότητας των επιλογών της και της πολιτειακής γενναιοφροσύνης των αξιακών μέσων που αυτή επέλεξε, για τη διαφύλαξη των θέσμιων και των ζωτικών οικονομικών και κοινωνικών αγαθών της.
Η επιτροπή αναστολών του Αρείου Πάγου έκρινε με πολιτικά και λογιστικά κριτήρια ότι η εκτέλεση των καταψηφιστικών διατάξεων της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών θα επέφερε ανεπανόρθωτη δημοσιονομική βλάβη στη συνεπή εκτέλεση του κατοχικού προϋπολογισμού, γεγονός που θα επέβαλε τη λήψη ισοδύναμων οικονομικών μέτρων ύψους ενός δισεκατομμυρίου ευρώ.
Το κριτήριό του ήταν αμιγώς πολιτικό και ουδόλως δικανικό.
Και αυτό επειδή, όταν ο αναιρετικός δικαστής μετατρέπεται σε πολιτευόμενο λογιστή και λησμονεί ότι προεξάρχουσα αποστολή του αποτελεί η προστασία της αξίας του ανθρώπου ως πολίτη, ως προσώπου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου, καθώς και ότι η αυστηρή δικαστηριακή προάσπιση των οργανωτικών βάσεων λειτουργίας του πολιτεύματος, που απαγορεύει στα νομικά πρόσωπα ιδιωτών να εισπράττουν φόρους, να βεβαιώνουν αυτούς και να τους καταλογίζουν, τότε οι συνταγματικοί θεσμοί βρίσκονται σε κίνδυνο.
Η συγκεκριμένη παρατήρηση δεν αμβλύνεται από το γεγονός ότι η απαγόρευση, με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, του διοικητικού μέτρου της διακοπής της ηλεκτροδότησης, σε περίπτωση μη καταβολής του ως άνω τέλους παρέχει προστασία στους πολίτες που αρνούνται την καταβολή του, επειδή η στάθμιση των εννόμων αγαθών που διακυβεύονται δεν ακολούθησε την υποχρεωτική συνταγματική ιεράρχηση, αλλά υιοθέτησε κριτήρια απαράδεκτης αξιολόγησης του οικονομικού κόστους εφαρμογής μιας δικαστικής απόφασης, που προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα και διαφυλάττει τα ζωτικά κοινωνικά αγαθά της αξιοπρεπούς διαβίωσης, από την βαρβαρότητα της κυβερνητικής αυθαιρεσίας.
Ο ιστορικός του μέλλοντος, αλλά και ο επιστήμονας του δημοσίου δικαίου, ο νομικός παραστάτης, ο κοινωνικός παρατηρητής, αλλά και ο δοκιμαζόμενος πολίτης από την κατοχική επέλαση της μνημονιακής θηριωδίας, θα καταγράψει την συγκεκριμένη ημέρα ως ένα ακόμα γεγονός που επιβεβαιώνει την κρατούσα επιστημονική και κοινωνική αντίληψη ότι η επιλογή της ηγεσίας της δικαιοσύνης από τους παράγοντες της εκτελεστικής εξουσίας θέτει σε ουσιαστικό κίνδυνο την προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών και επιτρέπει τη θεσμική και όχι μόνο διαπλοκή κρατικών οργάνων, με σαφώς διάφορη πολιτειακή αποστολή και καθήκοντα.
Σε κάθε περίπτωση, διατηρούμε την πολιτειακή προσδοκία, ότι τα μέλη του Αρείου Πάγου όχι μόνο θα προασπίσουν, κατά τη διεξαγωγή της κύριας δίκης, τα μείζονα συνταγματικά αγαθά που διακυβεύονται, αλλά και θα τιμήσουν τη θεσμική λειτουργία του ανωτάτου δικαστηρίου, αντιδιαστέλλοντας τον σύγχρονο δικαστηριακό του ρόλο από την περίοδο της χουντικής πολιτειακής εκτροπής, κατά την οποία λειτούργησε ως υποταγμένος ουραγός και συνένοχος παρακολουθητής των εγκλημάτων κατά της Δημοκρατίας και του Ελληνικού Λαού.
Θάνος Παναγιωτόπουλος
Πολιτικός Επιστήμονας - Δημοσιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου