Οι ''δημοκρατικές'' εξάρσεις της δωσιλογικής ''σοσιαλδημοκρατίας''.

Η πολιτική πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ για την επίσημη, πάνδημη πολιτική  αποδοκιμασία των ναζιστικών πρακτικών της 'χρυσής αυγής', από το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων και η παρουσίαση προτάσεων, που αποσκοπούν στον ειδικό ποινικό κολασμό των παραβατικών συμπεριφορών ρατσιστικής βίας, διατηρεί την ακαδημαϊκή αξία του εμπνευστή της, αλλά στερείται ουσιαστικής πολιτειακής σημασίας και αποτελεσματικότητας.

Η εισήγηση Βενιζέλου, για τον αντισυνταγματικό χαρακτήρα του ελληνικού ναζιστικού φαινομένου και την ανάγκη ομόθυμης πολιτικής καταδίκης του, θα ήταν ιδιαιτέρως ελκυστική σε ένα ακαδημαϊκό ακροατήριο, που δεν έχει επίγνωση της ελληνικής κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας.

Η αξιολόγησή της, όμως, με το πολιτικό κριτήριο που προσδιορίζει η πλήρης μνημονιακή υποδούλωση της ελληνικής κοινωνίας, την καθιστά πράξη πολιτικής αμηχανίας και επικοινωνιακής προσπάθειας να διαμορφωθούν πολιτικές εικόνες, που κολακεύουν ένα πολιτικό κόμμα, το οποίο βρίσκεται σε κατάσταση ουσιαστικής αποσύνθεσης, εκκωφαντικής λαϊκής  αποδοκιμασίας και οριστικής ιστορικής αποδρομής.

Η επιστημονική εισήγηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, όμως, άφησε αναπάντητα σημαντικά ερωτήματα, που θέτει η επιστήμη της πολιτικής ανάλυσης και απαντά αβίαστα η αντικειμενική πολιτική παρατήρηση. 

• Το φαινόμενο του ναζισμού γεννιέται και γιγαντώνεται σε ιστορικές περιόδους, κατά τις οποίες τα κοινοβουλευτικά κόμματα του συνταγματικού τόξου παράγουν πολιτική απαξία, εμπλέκονται σε σκάνδαλα μείζονος πολιτειακής απάτης και βαθιάς οικονομικής διαφθοράς ή εμφανίζεται όταν το δημοκρατικό σύστημα λειτουργεί με την καταστατική συνέπεια των αξιακών του αρχών;
• Όταν τα λεγόμενα προοδευτικά κόμματα της δημοκρατικής παράταξης, που έχουν συνδέσει την ιστορική τους πορεία με την κατοχύρωση των πολιτικών ελευθεριών, των ατομικών δικαιωμάτων και τη συγκρότηση των τυπικών και ουσιαστικών δομών του κοινωνικού κράτους,  παραδίδουν τη χώρα στις δάνειες δυνάμεις και εξαθλιώνουν τον κοινωνικό ιστό, διαμορφώνουν τις συνθήκες γέννησης της κοινωνικής βίας και αμφισβήτησης της πραγματικής πολιτικής αξίας του κοινοβουλευτισμού ή συμβάλλουν στη διαμόρφωση κοινωνικών προτύπων αποδοχής των λειτουργιών του πολιτικού συστήματος, ως  παραγόντων πολιτειακής και κοινωνικής ευημερίας;
• Όταν ο εισηγητής των πολιτικών δράσεων κατά του ναζισμού παρείχε την κοινοβουλευτική του στήριξη σε αυθεντικούς πολιτικούς εκπροσώπους του φασισμού, οι οποίοι στελέχωσαν την κυβέρνηση Παπαδήμου, διαθέτει την προσωπική, κομματική και κοινωνική αξιοπιστία να ασκεί πειστική πολιτική κριτική για τις αβελτηρίες του κοινοβουλευτικού συστήματος, να αντιμετωπίσει με αποτελεσματική και συντεταγμένη τιμωρητική διάθεση τα φαινόμενα του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της κοινωνικής βίας;
• 'Όταν το πολιτικό κόμμα που εισηγείται μέτρα κατά του ναζισμού ασκεί τις πλέον βάρβαρες δωσιλογικές πρακτικές προσβολής των θέσμιων και των ζωτικών οικονομικών αγαθών των Ελλήνων και παραδίδει την κυριαρχία της Ελλάδας στις ληστρικές διαθέσεις των εγκληματικών πολιτικών εκπροσώπων των αγορών, των τραπεζιτών και του χρηματιστηρίου, έχει ευνοϊκότερη μεταχείριση στην κοινωνική συνείδηση από τους πολιτικούς νοσταλγούς του ναζισμού;

Στην πραγματικότητα, το ΠΑΣΟΚ της εθνικής μειοδοσίας, της βαθιάς πολιτικής παρακμής και της προσχεδιασμένης πολιτικής απάτης διαμόρφωσε, μαζί με τους κυβερνητικούς του εταίρους, τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες γένεσης και ανάπτυξης του ναζιστικού πολιτικού μορφώματος και της παντελούς απαξίωσης του κοινοβουλευτικού συστήματος.

 

Κατά τον παρόντα χρόνο, εκδηλώνει πρωτοβουλίες πολιτικής υστεροβουλίας, με τις οποίες επιχειρεί να ανακόψει την ιστορική αποδρομή του, ενσπείροντας την προπαγάνδα της πολιτικής τρομοκρατίας για τους ναζιστές που επελαύνουν, ως αντιμνημονικοί διώκτες των σοσιαλδημοκρατών, που αγωνίζονται για τη σωτηρία της πατρίδας.

 Η συγκεκριμένη προσπάθεια εκφράζει απλώς την πολιτική απελπισία του πολιτικού προσωπικού, που τίθεται στο περιθώριο των πιο μαύρων σελίδων της πολιτικής ιστορίας, πριν ακόμη επέλθει η επώδυνη οριστική εξαφάνισή του.

Το φαινόμενο του ναζισμού μπορεί και πρέπει να αντιμετωπισθεί από το ακατάλυτο σθένος και την αδάμαστη πολιτειακή δύναμη του νέου κοινωνικού κινήματος της πολιτικής ελευθεροφροσύνης, που θα διαφυλάξει με κάθε κόστος, τα ζωτικά αγαθά της δημοκρατικής νομιμότητας  από τους ναζιστές, αλλά και τους δωσιλογικούς ''σοσιαλδημοκράτες'' επικριτές τους, που με την ίδια βαρβαρότητα και αναλγησία τα επιβουλεύονται.

Θάνος Παναγιωτόπουλος

Πολιτικός Επιστήμονας - Δημοσιολόγος