Το κίνημα της πολιτικής ελευθεροφροσύνης δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τις ναζιστικές δυνάμεις των εκπροσώπων του μνημονίου, αλλά και την άμορφη κοινωνική μάζα των υποταγμένων. Εκείνων, δηλαδή, των προσώπων που ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαν επίγνωση της υπέρτατης πολιτειακής αξίας της ιδιότητας του πολίτη, ούτε διαμόρφωσαν κοινωνική συνείδηση με χαρακτηριστικά ανεξαρτησίας, ελεύθερης βούλησης, ατομικής και συλλογικής αξιοπρέπειας.
Η άμορφη αυτή κοινωνική μάζα, που δέχεται με τρομώδη κατάθλιψη τις συνεχείς πολιτειακές προσβολές της κυβέρνησης των δωσίλογων, χωρίς να αντιδρά, χωρίς να αντιτίθεται και χωρίς να αρνείται, αποτελεί μία πολυάριθμη τάξη κοινωνικών απελεύθερων, η πολιτική προέλευση των οποίων πρέπει να αναζητηθεί στις ορδές των κομματικών στρατών που στήριξαν, από την έναρξη της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα, το ''πασόκ'' και τη ''νέα δημοκρατία'' της εθνικής μειοδοσίας.
Οι πολιτικοί βάρβαροι εξαργύρωσαν την πολιτική τους συνείδηση σε τιμή εύκολου πλουτισμού, διορισμού στο δημόσιο τομέα, χωρίς να διαθέτουν τυπικά προσόντα, ειδικές δεξιότητες ή και στοιχειώδη κατάρτιση και λεηλάτησαν το σύστημα ιεραρχιών της ελληνικής κοινωνίας, με ιερό μένος και πρωτοφανή αθλιότητα, αποτελώντας στην πραγματικότητα τον κομματικό στρατό που θεώρησε το κράτος λάφυρο, φέουδο και μέσο πολιτικής και κοινωνικής ηγεμονίας.
Η συγκεκριμένη κοινωνική τάξη πλήρης συνδρόμων νοητικής και αξιακής στέρησης, γνωστικής ένδειας, επηρμένης ημιμάθειας και νεοελληνικής γυφτομαγκιάς, όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, επένδυσε αποκλειστικά και μόνο στη δημιουργία κοινωνικών και οικονομικών ερεισμάτων αμιγώς κομματικής προέλευσης και ταυτότητας.
Τόσο οι ίδιοι, όσο και οι κομματικοί τους ηγήτορες δεν είχαν κανένα λόγο να επενδύσουν στη συγκρότηση κοινωνικού ιστού, με αξιακά χαρακτηριστικά, αντικειμενικών ιεραρχήσεων που προτάσσουν, την παιδεία την εκπαίδευση, τις δοκιμασμένες δεξιότητες, τις πραγματικές ατομικές ικανότητες, ως χαρακτηριστικά και κριτήρια κοινωνικής καταξίωσης, επαγγελματικής ανέλιξης και οικονομικής ευμάρειας.
Αντίθετα, από το 1975 μέχρι σήμερα, κατέστρεψαν συστηματικά όλα τα αξιακά χαρακτηριστικά της ατομικής και συλλογικής δράσης, που θα καθιστούσαν την κοινωνία πολιτική κοινότητα ελεύθερων πολιτών, με παρέμβαση ορθού λόγου και αξία ανεξαρτησίας και αυτοτέλειας.
Επέλεξαν να λειτουργήσουν συνειδητά ως ευτελείς πωλητές της πολιτικής τους ψήφου και συνέβαλαν καθοριστικά στη γιγάντωση της πολιτικής συναλλαγής,η οποία με το πέρασμα του χρόνου εκμαύλισε το πολιτικό σύστημα και το μετέτρεψε σε διεφθαρμένη πλουτοκρατική κάστα ανάξιων, ασήμαντων, πολιτικών απατεώνων, δωσιλόγων και εθνικών μειοδοτών.
Αυτοί ήταν λοιπόν, οι πολιτικοί δουλοπάροικοι του τέλους 20ου αιώνα που κατέλυσαν με τη θέλησή τους τον σκληρό πυρήνα της πολιτικής τους ελευθερίας, αποσκοπώντας να καταστούν μέλη ενός κρατικοδίαιτου κομματικού στρατού που πολέμησε με μανία τις αρχές της αξιοκρατίας, της ισότητας,της κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά και αυτού του ίδιου του κράτους δικαίου.
Η επέλευση της οικονομικής κρίσης γκρέμισε με βιαιότητα την κομματική στέγη των πολιτικών δουλοπάροικων της παρακμής.
Οι πολιτικοί τους προστάτες είτε απαξιώθηκαν από τις ίδιες τους τις πράξεις, είτε υποχρεώθηκαν από τους νέους συσχετισμούς των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων στο διεθνές περιβάλλον να παραιτηθούν οριστικά από τις προσοδοφόρες πελατειακές πρακτικές τους.
Τώρα πια οι κομματικοί τους στρατοί δεν τους εξασφαλίζουν πολιτική διαιώνιση, η κοινωνική συντήρησή τους είναι δαπανηρή και αποφασίζουν την οδυνηρή διάλυσή τους.
Το παραδοσιακό πελατειακό σύστημα αντικαθίσταται από το σύστημα των νέων μνημονιακών σχέσεων που δημιουργούν οι παραδοσιακοί κομματάρχες με τους διεθνείς δανειστές και τοκογλύφους.
Οι παλαιοί πολιτικοί δουλοπάροικοι βιώνουν τη δραματική εγκατάλειψη της κομματικής προστασίας και είναι τα πρώτα και πολυάριθμα θύματα της μνημονιακής επέλασης.
Δεν διαθέτουν όμως αξιακά μέσα, προσόντα, ικανότητες κοινωνικής γενναιοφροσύνης, παιδεία και εκπαίδευση που θα τους επιτρέψει να αντιληφθούν με επάρκεια τις ραγδαίες αλλαγές του πολιτικού και κοινωνικού τοπίου και να διαμορφώσουν χαρακτήρα ατομικής και συλλογικής αξιοπρέπειας και δημιουργικής παρέμβασης ελεύθερων πολιτών.
Τώρα πια η νέα τάξη των δουλοπάροικων δεν συνωστίζεται στα κομματικά γραφεία για να εξασφαλίσει διορισμό στο δημόσιο τομέα, αλλά πυκνώνει τις ουρές των υποτακτικών που σπεύδουν να πληρώσουν το χαράτσι της ΔΕΗ, παρά τις δικαστικές αποφάσεις και εκλιπαρεί τους σύγχρονους εθνικούς μειοδότες να την εξαιρέσουν από το αντισυνταγματικό μέτρο της διαθεσιμότητας.
Δυστυχώς, η άμορφη μάζα των εκλογικών πελατών της μεταπολιτευτικής περιόδου διαμορφώνει σήμερα τον κοινωνικό κορμό του σύγχρονου θύματος της μνημονιακής υποτέλειας.
Τα αξιακά του χαρακτηριστικά έχουν πάντοτε την ίδια σχέση με τη μιζέρια, την ευτέλεια, την υποταγή, την κοινωνική φοβικότητα, τα σύνδρομα διανοητικής και κοινωνικής μειονεξίας .
Το κοινωνικό τους πτώμα αποτελεί ισχυρό εφόδιο των μνημονιακών δυνάμεων και χρησιμοποιείται ως υποδειγματική περίπτωση αποτελεσματικής μετάδοσης των γκεμπελικών μηνυμάτων πολιτικής και οικονομικής τρομοκρατίας.
Το κίνημα των ελεύθερων πολιτών που τους αντιμετώπισε με απροσμέτρητο κόστος, από την αρχή της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα, θα υπερασπιστεί τα αγαθά της πολιτειακής κυριαρχίας της χώρας, της οικονομικής αξιοπρέπειας και της κοινωνικής ελευθερίας των Ελλήνων χωρίς αυτούς, αλλά και για εκείνους, ελπίζοντας και προσδοκώντας ότι η βίαιη μεταλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συμβόλων θα τους μυήσει έστω με οδυνηρό τρόπο στις αξίες της πολιτικής ελευθερίας, της ελεύθερης βούλησης και της πολιτειακής αξιοπρέπειας, θα τους απαλλάξει από τις αδυσώπητες ηθικές και κοινωνικές τους δουλείες και θα τους δώσει πνοή ελεύθερων πολιτών.
Θάνος Παναγιωτόπουλος
Πολιτικός Επιστήμονας - Δημοσιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου