Η πολιτική λίστα των προδοτών !

Η αποκάλυψη της αλλοιωμένης ''λίστας Lagarde'' από την πολιτική συμμορία της οικογένειας Παπακωνσταντίνου αποδεικνύει, με δραματικό για τη χώρα τρόπο, όλα όσα ήδη γνωρίζαμε, αλλά δεν διαθέταμε τα τεκμήρια για τη δικανική και πολιτική απόδειξή τους.
Μία παρέα πολιτικών κλεφτών, κοινωνικών αλητών, επιχειρηματικών εγκληματιών, δωσίλογων και εθνικών μειοδοτών συγκρότησε την ηγετική ληστρική ομάδα του ''ΠΑΣΟΚ'' της διαφθοράς, η οποία, αντί παχυλού και ήδη προσδιορισμένου από την περίφημη λίστα οικονομικού ανταλλάγματος, παραποίησε τα δημοσιονομικά στοιχεία επί το επαχθέστατο, μετέτρεψε την πρόσκαιρη αδυναμία δανεισμού σε κρίση χρέους, εισήγαγε τη χώρα στον κατοχικό μηχανισμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τα δεσμά της τρόϊκας και με προσχεδιασμένες δράσεις παρέδωσε σταδιακά τη δημοσιονομική κυριαρχία της Ελλάδας στον ξένο παράγοντα και ανέλαβε να εκτελέσει την αποστολή της οικονομικής εξαθλίωσης και της κοινωνικής υποδούλωσης των Ελλήνων.
Ξέπλυμα μαύρου πολιτικού χρήματος, αδικαιολόγητος και σε κάθε περίπτωση εγκληματικός πλουτισμός, συστηματική πολιτική εύνοια στο εγχώριο και διεθνές τραπεζικό κατεστημένο, ληστρική επίθεση στα εισοδήματα της μεσαίας τάξης και των αδύναμων οικονομικά πολιτών οδήγησαν στην κατάργηση της πολιτικής, ως διαδικασίας λήψης των αποφάσεων υπό καθεστώς δημοκρατικού κοινωνικού ελέγχου και μετέτρεψαν την Ελλάδα σε αποικία του διεθνούς τραπεζικού καρτέλ.
Όταν ο Παπακωνσταντίνου, ως υπερ-υπουργός Οικονομικών της ανιστόρητης κυβέρνησης Παπανδρέου, χρησιμοποιούσε το φάντασμα των αγορών για να προσδιορίσει τις αιτίες της οικονομικής κρίσης, προφανώς εννοούσε τις εγκληματικές τραπεζικές, επιχειρηματικές και χρηματιστηριακές συμμορίες, που πίστωναν τον τραπεζικό λογαριασμό του ίδιου και των συγγενών του, με αντάλλαγμα την υποδούλωση της χώρας από το πρώτο μνημόνιο και την κατάλυση της πολιτειακής της κυριαρχίας από την επιβολή των επόμενων μνημονίων, που εφαρμόζουν μια δανειακή σύμβαση αποικιοκρατικού χαρακτήρα, η οποία θυμίζει κυριαρχική επιβολή πολεμικών αποζημιώσεων σε κράτος, που έχει περιορισμένη ή ανύπαρκτη εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία.
Είναι βέβαιο, ότι η ιστορία της παράδοσης της χώρας στη συμμορία των δανειστών, από τη ληστρική πολιτική συμμορία της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, τελούσε, εδώ και καιρό, και πάντως πριν από τη διεξαγωγή των τελευταίων εκλογών, σε πλήρη και απόλυτη γνώση των σημερινών κυβερνητικών εταίρων.
Αν και γνώριζαν ότι η ένταξη της Ελλάδας στους χρηματοπιστωτικούς μηχανισμούς και τα επαχθή οικονομικά μέτρα των μνημονίων είναι έργο και αποτέλεσμα εγκληματικής πολιτικής συναλλαγής, μεταξύ πολιτικών προσώπων και εκπροσώπων ξένων δυνάμεων, αν και είχαν πλήρη επίγνωση ότι η εξακολούθηση της υπαγωγής των δημοσιονομικών λειτουργιών της χώρας στο ίδιο επαχθές καθεστώς οικονομικής κατοχής και πολιτικών διομολογήσεων συνιστά φυσική συνέργεια σε συντελούμενο σύνθετο πολιτικό έγκλημα, δόμησαν την κυβερνητική τους σύμπραξη στα δεινά, την ταπείνωση και την εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας, απειλώντας την με το φάσμα της πείνας, εάν οι εγκληματικοί συνεταίροι του παραβατικού Παπακωνσταντίνου και οι πολιτικοί εκπρόσωποι του γερμανικού οικονομικού ναζισμού που τους αντιπροσωπεύουν, δεν εκταμίευαν τις δανειακές δόσεις της μνημονιακής κατοχής. 
Τα κόμματα της συγκυβέρνησης ενεργούν με την ίδια αθλιότητα, την ίδια εγκληματική παραβατικότητα και τον ίδιο δόλο, με τον οποίο ο Παπακωνσταντίνου, ως ηγετική μορφή της κυβερνητικής συμμορίας των δωσίλογων, συνομολόγησε έναντι συγκεκριμένης αμοιβής την επαχθέστατη για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού δανειακή σύμβαση, η οποία δεν έχει ακόμη κυρωθεί από το εθνικό κοινοβούλιο.
Και αν η μειοδοτική δωσιλογική και ποινικά ενδιαφέρουσα πολιτική συμπεριφορά του ''ΠΑΣΟΚ'' και της ''Νέας Δημοκρατίας'' είναι ιστορικά αναμενόμενη, με βάση τις διεθνείς τους δουλείες και τις βαριές εξαρτήσεις των ηγετικών τους ομάδων, τι θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί για το άθλιο και βορβορώδες κομματίδιο της λεγόμενης ''Δημοκρατικής Αριστεράς'';
Το πλήθος των ανάξιων στελεχών της, με την αριστερή ιδεολογία της προδοσίας του Μπελογιάννη, του εξαγνισμού της αστυνομικής βίας, της δικαιολόγησης των οικονομικών πολιτικών της κοινωνικής βαρβαρότητας, της παροχής αριστερού άλλοθι στην πρόκληση μείζονος ανθρωπιστικής κρίσης για την προαγωγή του στουρνάρειου εθνικού συμφέροντος, απολαμβάνουν αργυρώνητους θώκους σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και γεύονται το προδοτικό νέκταρ της πιο δοτής και διεφθαρμένης κυβερνητικής εξουσίας στην νεώτερη πολιτική ιστορία της χώρας.
Γόνοι ξηροτύρηδων, περιζήτητοι γαμπροί με σφριγηλό αριστερό κώλο, ξεδιάντροπες σύζυγοι ανιστόρητων βουλευτών της δωσιλογικής αριστεράς, πλαισιώνουν την πολιτική αυλή της τρικομματικής κυβερνητικής συμμορίας, που καταληστεύει τη χώρα και με πρωτοφανή θρασύτητα επιχειρεί να καταλύσει τις οργανωτικές βάσεις της δημοκρατικής νομιμότητας.
Όλοι τους, με ιεραρχημένη την ατομική και συλλογική τους αθλιότητα και αξιολογημένη τη δωσιλογική και μειοδοτική πολιτική τους δράση, απαρτίζουν τη λίστα των προδοτών, που ήδη βρίσκεται στα χέρια της κοινωνίας των πολιτών, η οποία έχει το επιτακτικό ιστορικό καθήκον να προβεί στην παραδειγματική και πανηγυρική εκκαθάρισή της.


Θάνος Παναγιωτόπουλος
Πολιτικός Επιστήμονας - Δημοσιολόγος